Ýstanbul'dayým.

Güzel cafelerde, güzel müzikler eþliðinde, güzel þeyler içerek, güzel buluþmalara kalan dakikalarý doldurmaya çalýþýyorum. Güzel porselen þekerliklerin içinden alýp güzel çaylarýn içine attýðým güzel þekerlerin eriyiþini seyrediyorum güzel güzel.

Ýçindeki herþeyin çok güzel olduðu bir þehir.

Ýçindeki her þeyin þeker olduðu, þu güzel porselen þekerliðe benzeyen güzel þehir.

Her birisinin ne denli þeker olduðunu, çayýmýza koymadan bilebileceðimiz kadar güzel þekerlerin içinde barýnmasýndan mutluluk duyan, ve -belkide sýrf içindeki þekerlerin varlýðýndan duyduðu mutluluktan ötürü- en az içindeki þekerler kadar güzel porselen þekerliklerin içinde barýnmasýndan mutluluk duyan ve -belkide sýrf içindeki porselen þekerliklerin ve o þekerliklerin içindeki þekerlerin varlýðýndan duyduðu mutluluktan ötürü- en az diðer ikisi kadar güzel olan þehir ve bu güzel þehrin güzel insanlarý, güzel martýlarý, güzel vapurlarý, güzel simitleri, güzel camileri, güzel kýzkuleleri geçiyor gözümün önünden.

Acaba bütün bu güzel þeyleri bu denli güzel yapan þey bu güzel þehir mi, yoksa bu güzel þehri bu denli güzel yapan þey içinde bu kadar güzel þeyin olmasý mý diye düþünüyorum bir yandan da.

Herþey bu kadar güzel ve bu kadar þekerken, güzel þeyler düþünmeye devam etmeye çalýþýyorum fakat, aniden farkediyorum, her zamanki gibi bu güzelliklerin ortasýnda ne denli çirkin kaldýðýmý.

Güzel sesler çýkaramadýðým güzel bir bass gitarým, o güzel gitardan güzel sesler çýkaracaðýmý düþünen güzel arkadaþlarým var. Onlara kalsa, çirkinlikler ortasýnda kalmýþ bir güzelliðim ben. Kaçasým geliyor hemen o cafeden.

Tüm bu güzelliklere raðmen ne kadar da sýkýlmýþlar onlar ve ben ne kadar korkaðým. Fakat bir gün herkez, herþeyi bilecek.

Herþey yoluna girecek.

Herþey daha þeker olacak.

Herþey daha güzel olacak.

Ýþte onlar da geldiler... Ne güzel...