tek hücreli gibi görünen bi yapýya sýkýþmýþ biçimde
her daim biraz kalabalýk
her daim biraz yalnýz,
toteminin boynuna inci kolye asmayý býrakan
yaþlý bi þýmarýk gibi
bazen kendime dönüyorum,
diþlerimi býrakýrken kirli bardaða,
dilimde sýkýþan zamaný izliyorum.
umut bir batýl inanç ve zaman kürk giyen bir kaz.
iþte o zaman yakýnlaþýyor evren
ama benim gölgem düþmüyor hiç bir yere.
anlamaya,anlamlandýrmaya çalýþýyorum.
hiç yorulmadýðýmda kendimi kötü hissediyorum.
buna benzer haller içinde gidip gelirken
tek kelimelik bir cümleyle doðruluyorum olduðum yerden..
-doðru-

doðru olanla gerçek olan arasýndaki o çeliþik çizgide
incelen bileðimi burkuyorum..
siktirret fazla saçmaladým diyerek yanýmdakine.

vitrinlerden düþen biblolar kýrýldýðýnda üzülmem
ve kýrmýzýya boyadýðým týrnaklarým da..
-ama algýmýn zen zincirindeki her çatlak için bir tanrý kurban edebilirim-