hazan..

hazan mevsiminden bir gün yaþýyorum bugün
kulaklarým saðýr olsun istiyorum,
gözlerim kör
dokanmasam hiçbirþeye,
hiçkimseye
koklayamasam kokularýný kainatýn
ve kentimin
dursam sadece, nefes alsam
saðýr bir karanlýk teslim alsa beni
soðuk bir rüzgara býraksam bedenimi
açýk bir maviye boyansa düþlerim
karaktersiz ve ezik zamanlari yensem
yenebilsem hatýralarýmda beni üzenleri
kýrabilsem dal'ýný umutsuzluk aðaçlarýmýn
söyleyebilsem þarkýlarýmý fütursuzca
ve doyabilsem çocukluðuma yeniden
büyümeyi ve adam olmayý bir an erteleyebilsem,

hazan mevsiminde bir gün yaþýyorum bugün
hissizleþsin istiyorum ruhum
ve bir cinayete kurban gitse
ruhumu kemiren bu iflah olmaz huyum,
parmaklarým, avuçlarým, bedenim
silinsin oturduðum koltuktan
bitsin bu safran sarý zaman
sonsun bu karaktersiz yangýn
misal ümit yaþar olabilsem,
sevgilime dair tüm sözlerde
veyahut nazým düþlerimle,
ahmed arif tüm gerçekliðimle
sonsuz ve kimliksiz bir hayat yaþamak isterken sadece,

hazan mevsiminden bir gün yaþýyorum bugun
sahibi olmasa bu hayatýn,
bu topraklarýn mesela
yok olabilme gibi düþler kuran insanlarýz en nihayetinde
bu evler, dükkanlar, caddeler,
sokaklar, butikler, kaldirimlar
sahipsiz olsa bu zamandan kopuk hissiyatlar,
hazan mevsiminden bir gün yaþarken ben;
güzel bir söz duymaya muhtaç dilenci bir adamým þimdi
dilencisiyim hayatýmýn
golgesiyim yalnizligimin
ve sözler içinde en farklý sözüyüm dilimin
en tuhaf bakýþýyým gözlerimin
en sade aþkýyým kalbimin
kentimin en eski semtiyim
en mavi deniziyim ülkemin, biliyorum
..

seyfettin arac
                                    07/09/09 harbiye