Sevgi yýldýzlar gibi sonsuz olmayý dilemekti. Onlara ulaþmayý düþleyecek kadar büyük bir hayal dünyasýydý belki de...

Sýkýþtýðýn bir kafesten seni kurtaracak güçtü sevgi ve onu taþýyordu sevgili. Sevdiðine mutluluðu için özgürlüðü sunmaktý bu yüzden. Gerekiyorsa o kafese de girebilmekti sevgi.

Sevgi fedakarlýktý çoðu zaman, sevdiðinde gülen bir yüz býrakan ve hafife aldýran deðil göklere çýkaran bir fedakarlýk.. Umudun ýþýðýný bulmaktý sevgi sevdiðinde. Gözlerinde yansýyan sevinci yakalamanýn verdiði huzurdu. Güç bulmaktý bu huzurdan ve ölesiye hissetmekti varlýðýnýn haklý güzelliðini.

Sevgi uçabilmekti göklerde sevda bulutunun üstünde. Bilinmezliklere inat var olmayý ve direnebilmeyi seçmekti. Zoru kolaylaþtýrmaya baþkoymak ve baþardýkça kenetlenmekti. Sevinci kalplerde hissetmekti. Var olmayý, bir olmayý ölümsüzleþtirebilmekti.

Beraber acý çekmekti sevgi yeri geldiðinde. Acýya deva olmaktý sevgilinin sevgisi. Sevdiðinde hüznün bir damlasýný gördüðünde kendini acý ummanlarýnda boðmayý istemekti. Alýp onu o diyardan yýldýzlara götürmeyi göze almaktý belki de...

Sevgi bambaþkaydý. Sevgi vardý. Sevgi ölümsüzdü.

Sevgi Leyla ile Mecnun, Yusuf ile Züleyha'ydý.

Sevgi kanatsýz bir melekti göklerde.
Umuttu mavinin derinliklerinde ve bir ýþýktý parlayan gecenin yansýmasý olan gözlerde...