Kavramlar arasýnda sürgitlerde ve süregeliþlerde,
Uzaklaþýyorum kalabalýklarýn dalkavuk gürültülerinden,
Þiirlerde ahengin daha naif olacaðý anlara yolcuyum,
Uyanýyorum düþsel çaðrýþýmlara, gönülden savruluyorum...

Gönüllerle göðün karýþtýðý yerde, kor düðümler çözüyorum,
Yandýkça yanýyor içim, bir yudum umuda hasret, susuyorum,
Susadýkça birleþiyor denizler yýldýzlarla, þarkýmý söylüyorum,
Güllerle bülbüller koklaþýrken hüzün diyarýnda, bekliyorum...

Ýlhamýyla günýþýðýnýn, hüseyn-i selamýn ve özgür þiirlerin,
Kalbimin odacýklarýnda kanayan bir yara, içsel çaðlayýþlar,
Pýnarlar, okyanuslar gibi gönlümde süzülen acýlar, acýlar!
Susma, sen de yaz gökyüzüne bir þiir, belki acýn diner...

Usulca bir iz daha býrakýrsýn paramparça dünyaya,
Ýzlere dönüþsün diye, maneviyatý sararsýn yarasýna,
Tutuþur mu bilinmez, derinden sevdalar kavuþmalara,
Heyelan olur, sel sele gider içimde, hasret derler adýna!

Acýlarýmýn cenazesi kalkar, avuçlarýnda dualarým,
Göksemaya açarsýn ellerini, hakikate yankýlarým,
Karýþýr dinginlerine denizin, ah o derin arayýþlarým,
Canýmýn közü yanar, acýtýr varlýðýmý haykýrýþlarým...

Yakma meþ'aleleri bensiz, içim yanýyor, yelkenlerim,
Volkanlarla tutuþuyor, býrak zehirden kadehleri,
Acýyor diyorum, acýyor kederim, hüznüm, nefesim!
Al sesini, nefesimden, gündoðumlarýnda bekle beni...

Bir sabah ýþýrken maneviyat ruhuna, koþ gökkuþaðýna,
Dilerim bir gün ulaþýrsýn sende kendinden ayyuka!
Yer sarsýldýðýnda, sema döküldüðünde piþman olmazsýn,
Yörüngesinde dönüþürken sonsuzluða düþler, aþýksýn!

Aþýk olmak dilde deðil gönülde, denizlerde, okyanuslarda,
Gel götür beni bilmediðim yarýnlara, gönülkuþaðýmda,
Tut gökkubbenin ahenginden, dualara, þiirlere ulaþtýðýnda,
Çaðýr beni, yak altýný semaverin, mavilerde demle, sonsuzda!

Cennet çayýnýn etrafýnda, çimenlere uzanmak delice,
Hakk-ý Diyar'a ulaþmak, sarsýlsak da sancýlarla iç içe,
Bitecek bu! diye inanmak günýþýðýna, düþlerden öte,
Seyr-i alemin derinlikleriyle yazmak þiirleri, hislerce...

Yýkýlýþlar, sonsuza tükeniþler, yangýnlar, tufanlar bittiðinde,
Ellerimiz birleþtiðinde düþlerimizle, hakikate ulaþýnca yine,
Sonsuz olacak hakikat, soyutlanacak kýrýklardan, sessizce,
Susuþlarýn düþlere dönüþecek, þiir son bulmayacak...

Nihayet, dediðini duyar gibiyim sevincim, cennetim,
Oysa kolay kolay kurtulamaz þiirlerimden karanlýklar,
Kaçacaklar, ben kaçtýkça, onlar da benden uzaklar,
Biz uzaklaþtýkça, hakikatin nuru yaklaþacak, anlayacaklar!

Mustafa Kemal ÝZGÝ
29 Temmuz 2012 Pazar / 13:00