KÜRDÝSTAN, DÖRT PARÇALI BÝR YÜREKTÝR.

Suriye'deki karýþýklýkta Kürtler, epeydir sessiz ve tarafsýz kaldýlar. Silahlý çatýþmalardan uzak durmaya çalýþtýlar. Çünkü ne iktidardaki Esed yönetimi ve ne de bu yönetime karþý muhalefet eden Araplar, Kürtlerin haklarýný öngörmüyorlar ve onlara herhangi bir statü vermeyi düþünmüyorlardý. Ýþ gittikçe kötüye doðru evrilince, Kürtler de, biz, ne olacaðýz, diye telaþlandýlar ve arayýþlara girdiler. Güney Kürdistan Federasyonu Devlet Baþkaný Mesut Barzani' nin de yardýmýyla tüm Kürt partileri bir araya geldiler ve güç birliði üzerinde uzlaþtýlar.

Þimdi bir Ulusal Konsey oluþturmuþlar. Bu Ulusal Kürt Konseyi, Kürt kentlerinde boþalan iktidar boþluðunu doldurmaya baþlayýnca, bazýlarý, baðýmsýz bir Kürdistan mý doðuyor, diye telaþlanmaya baþladýlar. Gerçi Kürtlerin yoðun olduðu ülkeler; Türkiye, Suriye, Ýran ve Irak egemenleri, Kürtleri, baðýmsýz bir devlet savunmalarý için, icraatlarýyla adeta onlarý tahrik edip, zorluyorlar. Yine de, Kürtler, her þeye raðmen makul duruþ sergilemeyi ihmal etmiyorlar. Kim ne derse desin, Kürdistan, dört parçalý bir yürektir ve her paçadaki acý, diðer parçalarý da incitecek ve üzecektir.

Aslýnda tarih, Kürtler olmadan olmaz. Kürtler, Nuh'un gemisinin durduðu ve insanlýk tarihinin baþladýðý yerde kendi topraklarýnda en kadim bir halk olarak yaþadý ve hala ayný yerde yaþýyorlar. Tarihteki rolleri hep yadsýnmýþ ve inkâr edilmiþtir. Kürtlerin, çaðdaþ Selahaddin' lere ihtiyaç duyduklarý kesindir. O Selahaddin ki, yalnýz kendi halkýnýn birliðini tek deðil, tüm bölge halklarýnýn birliðini saðlamýþtý. Öyle ki, o, Batýnýn gözünde "þövalye ruhlu" bir imparator; Doðunun gözünde birleþtirici muzaffer bir komutandý. Þimdi ise, herkes, onun (Kürt) halkýna karþý düþman oluyor ve onlarýn birlik olmasýndan adeta ürküyorlar. Oysa ki, Kürtlerle ortak dinden olan halklarýn, onlarla ortak tarihi kültüre sahip olan halklarýn, Kürt halkýnýn birlik ve beraberliðinden zevk almalarý gerekirdi ve onlarý, bu yönde teþvik etmeleri gerekirdi. Unutulmamasý gereken bir gerçek de þudur ki; baþka halklarý ezen hiç bir halk, özgür olamaz ve asla yaptýðý zulümden dolayý huzur bulamaz.

Türk egemenlerinde de, Kürt saplantýsý, hâlâ bir fobi gibi devam ediyor. Ýçerde, hâbire “Birlik ve beraberlik ruhu” aþýlanýrken de, öncelikle içerdeki Kürtlerin, kendi kimliklerinden sýyrýlýp sunî “Türkçü birlik” içinde eritilmesi hedefleniyormuþ. Çünkü Suriye’de “Batý Kürdistan” þiarý altýnda Kürt partilerinin, bir araya gelerek geliþtirdiði birlik ve beraberliðe bizatihi Baþbakan Erdoðan karþý çýkýp, bu “birleþme” yanlýþtýr, diyor. Yani, söz konusu Kürtler ise, onlarýn “birlik ve beraberliði” yanlýþ oluyor. Hatta bir tehlike gibi algýlanýyor; neden?!

Çünkü kendi içindeki Kürtlere, evrensel hukuk normlarýna uygun þekilde haklarýný vermiyor ve vermeyecek de ondan. Sýradan kýrýntýlarla, milyonlarla ifade edilen koca bir (Kürt) halký (ný) kandýrmayý hayal mi ediyorlar hâlâ; ya da onlarý, çok mu saf görüyorlar?!. Oysa bence, kendileri, hâlâ sosyal ve toplumsal bir körlük ve ýrksal bir baðnazlýk içerisinde bocalanýyorlar. Kürt halkýnda hiç bir problem yoktur aslýnda.

Türk devleti, tarihi bir fobi haline getirdiði Kürt saplantýsýný, acilen terk etmesi gerekir ve açýk, þeffaf ve demokratik bir çözüm sürecini derhal baþlatmalýdýr. Zararýn neresinden dönülürse kârdýr; bu anut ýrkçý taassuptan gelen zarar, binlerce Türk ve Kürt genç deðerlerimizin hayatýna ve trilyonlarca ekonomik zarara mal oldu. Artýk yetsin bu inat ve baðnazlýk. Ortadoðu' da geliþen nesnel verilere iyice ve doðru bakýlsýn; toplumsal algý temelinde, ortak toplumsal akýl sistematiði ile kangrenleþmiþ bu derinlikli soruna, artýk objektif yaklaþýlsýn ve art-niyetsiz bir öngörüyle çözüm bulunsun.

Bireysel tepkilerle, kendi kendini ýrksal tatmin ile hiç bir sorun, tarihte çözülmedi, çözülmeyecek; bir etkisinin de olamayacaðýný yine bize tarih öðretiyor. Mizansen senaryolarý artýk terk edelim; sosyolojik bilim aynasýna bakarak, sürecin bize dayattýðý manzarayý çýplak gözle görelim ve acý gerçeklerden yüzümüzü kaçýrmayalým. Gözlerimizi sorunlardan kaçýrarak, onlarý yok sayamayýz. Sorunlar, böyle yok olmaz.

Osmanlý dönemini referans ederek, kriminal bir zihniyetle, ittihatçý argümanlarla hayalperest bir hülyaya saplanmayalým. Güvenlikçi politikalar iflas etmiþtir. Günümüzde uluslar, demokratik argümanlarla yücelebiliyor ancak; eþitlik ve adalet kriterleriyle ölçülebiliyor uluslarýn toplumsal seviyeleri.

Bir ülke büyüyecekse, öncelikle, kendi ülkelerinde, özgürlüklere ve adalet parametrelerine uygun politikalarý uygulayabilmelidir. Nesnel verili tabana uygun olarak politikalar üretmelidir.

Mevcut partilerin programlarýnda, evrensel sosyal parametreleri öngören tespitler yerine afâki ve hayalperest argümanlarla, nabza þerbet hamasi söylemler yer alýyor hâlâ. Mevcut halklarý gözleri görmüyor adeta ve onlarýn halk olmaktan gelen doðal ve meþru haklarý hiç öngörülmüyor. Hâlâ hepsi ýrkçý bir deve kuþu gibi, baþlarýný kuma gömmüþ, inatla halklar gerçeðinden yüzlerini çeviriyorlar. Sorunlar, böyle çözüm bulamaz.

Þu anda Ortadoðu gerçeðinde, en barýþçýl halk, Kürtlerdir ve her parçada sadece demokratik kanallarla doðal ve meþru haklarýný elde etmek istiyorlar. Kürtler, dar çýkarcý ve ýrksal bir mantýkla hareket etselerdi, örneðin Suriye'de þu anki durumdan katbekat kan akardý ve çoktan ýrki ve mezhepsel bir iç savaþa sürüklenmiþ olurdu. Kýrýmlar yaþanýrdý.

Ancak Kürtler, verili fýrsatlarý ve Araplar arasýndaki mezhepsel çeliþkileri menfî çýkarlarý için deðerlendirmediler; daha fazla kardeþ kaný dökülsün istemediler. Oysa böyle güzel bir halkýn birlik ve beraberliðinden herkes ürküyor nedense; bence bu, onlarýn, kendilerine ve geçmiþteki kötü icraatlarýna olan güvensizliklerinin sonucu ile açýklanabilir ancak.

Türkiye yöneticileri, sözde, içerde Kürt açýlýmý yapýyor; ama yaný baþýndaki (on yýllardýr kimliklerinden bile mahrum býrakýlan) Kürt halkýnýn "birliði" karþýsýnda agresif davranabiliyor. Onlarý terör gibi lanse edebiliyor. Görülüyor ki, Türkiye'yi yönete(meye)nler, Irak olayýndan hiç ders çýkaramamýþlardýr.

O zaman da Irak için "Kýrmýzý çizgiler" çizdiler; ne oldu, o çizgilerin üstü çizildi. KDP ve YNK' nin birliðinden kahrolup, bu partilerin liderlerine aðza alýnmayacak hakaretlerde bulundular. Olmadý, daha önce hiç bir zaman acýlarýna ortak olmadýðý Türkmenleri, Kürtlere karþý koz olarak kullanmak istediler; o da tutmadý. Aksine, Kürtler, kendi Kürdistan meclislerinde Türkmenlere fazlasýyla hak tanýyýp onlara demokratik özgürlükler sundular. Türkiye, o kötü senaryolarýný þimdi Suriye'de oynamak istiyor. Þimdi de Suriye'de bir Türk nüfustan söz etmeye baþladýlar. Her þey, Kürtler, daha fazla hak elde edemesin, diye birer bahanedir. Dün, Türkiye'nin Suriye üzerinde böyle bir politikasý yoktu; resmi aðýzlardan, orada kitlesel bir Türk nüfusunun varlýðýný duymadýk.

Baþbakan, Suriye'deki Kürt birliðine tehditler savurmaya baþladý ve kendi dýþiþleri bakanýný da Güney Kürdistan liderini baskýlamak için yolladý. Bu ne öngörüsüzlük ve Kürtleri anlamamaktýr ki, bizi hayretler içinde býrakýyor!. Baþbakan, dünyanýn dört bir yanýndaki 40-50 milyon Kürdü saðýr, dilsiz ve tepkisiz insanlar olarak mý görüyor acaba? Bu yaptýklarýnýn, tüm Kürtlerin onurlarýný inciteceðini öngöremiyor mu? Bu kadar ýrkî bir körlük içinde olabilir mi karizmatik bir baþbakan; doðrusu hayretlerimi yaþýyorum.

Artýk hamasi nutuklarýn, boþ kahramanlýk naralarýn, Osmanlý kabadayýsý türünden dayýlanmalarýn; sahte “kardeþlik” cambazlýklarýnýn alýcýsý kalmadýðý gibi, getirisi de tükenmiþtir.

Unutulmamalýdýr ki, bu bölgenin en kadim yerleþik halký Kürtlerdir. Onlar, asýrlardýr, tarihi Kürdistan coðrafyasýnda, iþgalciler ve talancýlarýn saldýrýlarýna maruz kalmýþ ve bu saldýrýlara karþý sayýsýz kere Kürdî isyanlar ve direniþler sergilemiþlerdir. Her etki, tepkiyi davet eder ve Kürtlerdeki tepkinin sonu gelmeyecektir; toplumsal tarih buna þahittir.

Devlet de dahil, artýk herkes Kürt realitesiyle tanýþmýþ veya onu tanýmýþtýr. Devlet, bu realitenin altýný en hýzlý bir þekilde doldurmak zorundadýr. Ortadoðu’ daki geliþmeler, öyle bir hýzda geliþiyor ki, rehavete düþmek herkes için lükstür ve çok risklidir. Artýk bu çuvala, Kürtlük mýzraðý sýðmýyor. Ortadoðu’ nun yeniden þekillenmesi Kürtleri hesaba katmadan asla mümkün deðildir. Hatta temel þekillendirici unsur Kürtler olacaktýr, denilse yanlýþ olmayacaktýr.

Kürtlerin birlik ve beraberliðine karþý olan veya bundan ürken hiçbir halk veya kimse, onlarla “kardeþ” bir halk veya Kürt halkýnýn dostu bir kimse olamaz.

Onun için, din, mezhep, parti, örgüt, ideoloji farký gözetmeden, tüm parçalarda ve diyasporadaki bütün Kürtlerin, ulusal birlik ve beraberlik þiarý etrafýnda yerini almalý ve düþmanlarýna inat birbirlerine sýký sýkaya kenetlenmelidir. Ýktidar partisi ve muhalif partilerdeki Kürt milletvekilleri de, partilerinin, Kürt sorunu ve diðer parçalardaki Kürtler karþýsýndaki tutumlarýný ve bölgede yaþanan süreci doðru tahlil edip, kendilerini ve bulunduklarý partilerdeki konumlarýný yeniden gözden geçirmelidirler.

Hýzla geliþen toplumsal sürecin cenderesinde, Kürtler, ulus olarak, aðýr hasarlar görmemek için, böylesi bir birlik ve dayanýþmayý gerçekleþtirmeleri þarttýr. Birlik olmayanlarýn deðeri olmayacaðý gibi; onlarýn var olan çeliþkilerini kullanarak, Kürtlerin aralarýna nifak sokmak isteyen sürüyle düþman pusuda beklemektedir.

Birlikten kuvvet doðar. Dinsel, mezhepsel ve fikirsel farklýlýklar, demokratik bir yapý içerisinde, demokratik bir ahlak ile herkesin hakký gözetilerek, birbirlerine saygý ve sevgi çerçevesinde pek âlâ barýþçýl bir zenginlik olarak görülebilir ve huzur içinde bir arada yaþanabilir.

Bütün bölge halklarý, kendi içinde birlik ve beraberlik içinde olmalý ve birbirleriyle de dostça bir dayanýþma içinde olmalýdýr. Dünyanýn, böyle daha güzel yaþanabilir hale gelebileceðine inanýyorum.

Bölgemizdeki tüm halklarýn, eþit ve özgür olarak; savaþsýz ve sömürüsüz bir sistemde, barýþ ve huzur içinde yaþayabilmeleri umut ve temennisiyle, tüm bölge halklarýnýn kardeþ olmalarýný diliyorum.

Selam ve sevgiyle kalýn.

M.Nazým Güler
info@mnazim.com