Ýnsanlarýn büyük çoðunluðu dünya hayatýna þiddetle baðýmlýdýr. Ölümü, ahireti ve kendilerini bekleyen asýl ve sonsuz hayatý düþünmez, gaflet perdeleri altýnda yaþarlar. Sanki yaþadýklarý hayat hiç sona ermeyecekmiþ gibi davranýr, Kur’an’ýn bildirdiði gerçeklerden kaçarlar. Dünya hayatýnýn ‘göz açýp kapama süresi’ kadar kýsa olduðunu düþünmezler. Oysa her insan, aniden ölüm melekleriyle karþýlaþabilir, mezara giderken de dünya hayatýnda sahip olduðu hiçbir þeyi yanýna alamaz. Yapayalnýz bir þekilde Allah’ýn huzuruna çýktýðýnda ise, sadece dünyadayken yapýp ettikleri önüne getirilir.

Bu gaflet halinin yaný sýra, insanlarýn Kur’an’dan kaçmalarýnýn önemli bir nedeni de içlerindeki þiddetli büyüklük duygusudur. Kendi fikirlerinin, inançlarýnýn, yaþam þekillerinin doðruluðuna inanýr, daha doðru bir görüþün olabileceðini asla kabullenmezler. "Ona: "Allah’tan kork" denildiðinde, büyüklük gururu onu günaha sürükler, kuþatýr. Böylesine cehennem yeter; ne kötü bir yataktýr o." (Bakara Suresi, 206) ayetiyle haber verildiði gibi, büyüklük gururu kiþiyi inkara sürükler.

Bu kibirli kimseler Kur’an’ý yaþamaya çaðrýldýklarýnda yüz çevirirler. Çünkü Kur’an’a uymak onlar için yaþadýklarý dinin hak deðil batýl olduðunu kabul etmeleri anlamýna gelir. Yýllardýr bildikleri, uyduklarý, yaþadýklarý, deðer verdikleri her þeyin büyük bir yanýlgý olduðunu öðrenmek onlar için büyük bir felaket olacaktýr. Bunu kabullenmek onlar için yýkým demektir. Oysa asýl yýkým kibirleri nedeniyle sürüklendikleri durumdur.

Ýnkarcýlar ayrýca, içinde bulunduklarý fikir saplantýsý nedeniyle Kur’an’ý dinlemez, ondan kaçarlar. Gelenek ve görenekleri, yaþam ve düþünce tarzlarý, hayata bakýþ açýlarý öylesine kemikleþmiþtir ki, deðiþikliðe ya da yeniliðe asla açýk deðillerdir. Bu saplantýlarý nedeniyle gerçekler konusunda uyaran kiþilere karþý saldýrgan ve öfkeli davranýþlar sergilerler.

Peygamberimiz(asm) ahir zaman’da yaþanacaklarý anlatýrken: "Son zamanlarda bir takým fitneler olacaktýr." der. Dinleyenler: "Ey Allah’ýn Rasulü, (o zaman) nasýl ederiz?" diye sorarlar. Peygamber efendimiz: "Ýlk durumunuza dönersiniz" buyururlar. [Taberani]


Nasýl olacak bu dönüþ? Sorusunu da þöyle cevaplýyor:


"Ýnsanlara yalan söyleyip yemin ederek günaha girmeksizin hayatýn (geçimin) çekilmez bir hale geleceði bir zaman gelecektir.O zaman gelince de kaçmak gerekir." Dinleyenler; "Ey Allah’ýn Resulü kaçýþ nereye olacaktýr?" diye sorunca Peygamberimiz:


"Allah’a, Kitabýna, ve Peygamberinin sünnetinedir"buyururlar. [Deylemi]

Ancak söz ettiðim kiþiler iþitmezler ki Allah’ýn Kitabýna kaçabilsinler. Kur’an’daki, “Dediler ki: "Bizi kendisine çaðýrdýðýn þeye karþý kalblerimiz bir örtü içindedir, kulaklarýmýzda bir aðýrlýk, bizimle senin aranda bir perde vardýr. Artýk sen, (yapabileceðini) yap, biz de gerçekten yapýyoruz." (Fussilet Suresi, 5) ifadesinden bu kiþilerin adeta bir perdeyle insanlardan ve gerçeklerden engellendikleri anlaþýlýr.

Allah’ýn mesajýndan uzak yaþayan kiþiler “kendilerinin gerçekten hidayette olduklarýný sanýrlar" (Zuhruf Suresi, 37), yollarýnýn doðru olduðunu düþünürler. Ancak gerçekler farklýdýr ve Rabb’leri huzurunda sorgulanacaklarý gün, gerçekler konusunda uyarýlarý dinlememiþ insanlar için sonuç hüsran olur.


Ve her ümmetten ayetlerimizi yalanlayan bir grubu toplayacaðýmýz gün, artýk onlar ’tutuklanýp (azap yerine) daðýtýlýrlar.’ (Neml Suresi, 83)

Fuat Türker