Tarihin baþlangýcýndan beri tüm pagan-putperest dinlerde davul, dümbelek, tef, çan gibi vurmalý çalgýlar dinsel ayinlerde veya haberleþmede kullanýlan müzik enstrümanlarýydý.

Davulun icadýndan önce el veya ayak ile yere vurmak müzik veya tapýnma müziði olarak algýlanýyordu. Bu daha sonra aðaçlara, kütüklere ve tahtalara vurmak þekline dönüþtü. Evrim sürecinde insan ilkellikten kurtuldukça aðaç kütüklerinin yerini yavaþ yavaþ darbuka, tef, tambur, dümbelek, davul gibi vurmalý çalgýlar aldý. Daha sonra bunlarý geliþmiþ çeþitli çalgýlar izlemeye baþladý.
Davul, öðrenmesi ve çalmasý kolay olduðu için, hem kötü ruhlarý kovmak, hem de vahþi hayvanlarý korkutup kaçýrmak için de kullanýlýyordu.

Güneþ ve ay kültüne sahip putperestlerdeki en önemli tapýnma yöntemlerinden biri olan oruç tutma sýrasýnda oruç süresi güneþin doðuþ ve batýþýna göre ayarlanýr, oruç ayýnýn baþlangýcý ise en ilkel takvim olan ay takvimine göre saptanýrdý. Sürelerin baþlangýcý bitiþi davul veya çeþitli vurmalý çalgýlarla ilan edilirdi. Bu gelenek sonralarý tüm dinsel inanýþlara yerleþti. Saatin icadý, güneþ saati, mekanik saat, atom saati, dijital saatler icat edildiði halde davul çalma geleneði sürdü.

Pagan dinlerin de peygamberleri, kahinleri, rahipleri, azizleri, ermiþleri, derviþleri ve din adamlarý vardý. “Semavi dinler” veya “hak din” tanýmý Ýslama özgüdür. Yahudi-Hristiyan ilahiyatýnda ve diðer dinlerde böyle bir taným yoktur. Ýslam dýþýnda hiçbir din kendinden önce gelen kitaplarý ve dinleri onaylamaz.

Eski Çað dinlerinde oruç insanýn tanrýlara yakýnlaþmasýný ve günahlarýn affýný saðlamaya yarayan bir yoldu. Ýnanca göre tanrýlar kutsal öðretileri ancak oruç tutan kiþilere vahiy yoluyla gönderirlerdi. Sibirya Tungu Þamanlarý ruhlarla iliþki kurabilmek için oruç tutarlardý. Buda ve Tibet rahipleri, Hindistan’da Sadhular, eski Çinliler de günahlarýndan arýnmak için oruç tutarlardý.

Ýslamiyet öncesinde Araplar Ramazan ayýnda oruç tutar, Mekke'ye Hacca gidip Kabe'nin etrafýnda yedi kez döner, gökten düþtüðüne inanýlan kara taþ Hacerül Esvet’i kutsal sayar, onu öper, namaz (salat) kýlar, þeytan taþlarlardý. Genelde tüm bu pagan uygulamalar Ýslamiyet geldikten sonra da aynen devam etmiþ ve etmektedir.

Kuþkusuz davul çalmak, oruç tutmak (perhiz), ibadet amacýyla yere yatýp kalkmak, eli yüzü yýkamak gibi eylemler dinsel içerikten ayrý olarak salt eylem olarak icra edildiðinde bunlarýn pagan tapýnma olarak yorumlanmasý mümkün deðildir. Keza duvara tablo asmak veya evde biblo, heykel, büst gibi eþyalar bulundurmak da putperestlik deðildir. Çünkü dinsel veya tapýnma amaçlý bir güdü söz konusu deðildir.

Ancak, davul çalmak, oruç tutmak dinsel veya tapýnma niyetiyle yapýlýyorsa veya tapýnmanýn bir parçasý ise; resim, heykel veya tablolar veya eþyalar tapýnma amaçlý kullanýlýyorsa; iþte o zaman bu eylemlerin putperestlik kapsamýnda deðerlendirilmesi söz konusu olabilir.

Tabi ki herkes istediðine inanmakta ve istediði gibi tapýnmakta özgürdür. Ancak, tapýnmanýn ruhla, gönülle, akýlla, þekilcilikten uzak, pagan adet ve içerikten arýndýrýlmýþ olarak yapýlmasý konusu üzerinde düþünmemiz gerektiði kanýsýndayým.