Dili sürçtü öðretmeninin, “ne güzel pembe gözlerin var senin”. O gün bugündür adý, “pembe gözlü kýz” olarak kaldý.
Arkadaþlarý bu dil sürçmesini alaya alýyor arkadaþlarýyla dalga geçiyorlardý her fýrsatta. Nihayetinde çocuktu onlar art niyetleri yoktu ama gönüller de zaten art niyetsiz kýrýlýyordu dünyada. Hem arkadaþlarýný ve okulunu seviyor ama hem de kendisiyle alay eden arkadaþlarýndan uzaklaþmak, okulunu deðiþtirmek istiyordu artýk Zeynep.
Annesi dayanamadý daha fazla. Baktý ki bu iþ çýðýrýndan çýkacak, biricik kýzý okuldan soðuyacak, tuttu direk okulun yolunu, verdi veriþtirdi öðretmene, baðýrdý çaðýrdý çocuklara. Çok deðerliydi kýzý nede olsa…
Öðretmen mahcuptu, binlerce kez özür diledi. Çocuklarý defalarca uyardýðýný, aslýnda arkadaþlarýnýn Zeynep’i çok sevdiklerini söyledi. Ama annenin öfkesi dinmedi, baðýrýp çaðýrmaya devam etti ve tehditlerini savura savura okulu terk etti.
Okuldan sonra durak Sevgi teyzelerdi. Teyzesi önce kocaman bir öpücük kondurdu Zeynep’in yanaðýna sonra da “ne yani, sen þimdi pembe gözlü olduðun için mi býrakýyorsun okulunu “ dedi, gülerek. Yaaa, benim gözlerim deðil gözlüklerim pembe diye dudak büktü Zeynep.
Sevgi teyze “tüh” dedi, “bende pembe gözlü yeðenim var diye seviniyordum”.
Zeynep þaþkýn þaþkýn baktý ve;
- Hiç pembe gözlü insan olur mu, dedi.
-Evet dedi teyze.
-Ama annemim gözleri siyah, babamýn gözleri yeþil, senin gözlerinde siyah ben hiç pembe gözlü insan görmedim ki, dedi masumca Zeynep.
- Tabi görmezsin çünkü senin bildiðin renkten pembe olmaz göz zaten ama hep her þeyde güzellik gören, insanlarýn hatalarýný affeden, her kötü olaydan ders çýkararak güzel sonuçlar çýkaran insanlara pembe gözlü denir. Öðretmeninde senin ne kadar güzel huylu bir çocuk olduðunu, gittiðin her yere beraberinde neþe ve mutluluk getirdiðini gördüðünden bence sana böyle isim vermiþ. Unutma hep mutluluk daðýtanlar, güzel olaný görenler çok sevilirler.
Bu fikir çok hoþuna gitmiþti Zeynep’in, gözlerinin içi güldü,
-Tamam dedi, bundan sonra pembe gözlü olmaktan mutlu olacaðým. Peki Sevgi teyze senin adýn da Sevgi olduðu için mi herkesi çok seviyorsun ve herkes de seni çok seviyor?
- Evet, dedi teyze.
-Peki herkes hep beni sevecek mi, annem babam ve arkadaþlarým?
-Tabi sevecekler sen hep onlara pembe gözlerle baktýðýn müddetçe, ama unutma pembe gözlerini tak ki, hem hep sen mutlu ol ve hem de onlarý da mutlu et ve böylece hep çok sevil.
Zeynep mutluydu nihayet pembe gözlü olmanýn altýndaki kocaman sýrrý keþfetmiþ ve bu keþfi çok sevmiþti. Artýk okulunu deðiþtirmesine gerek yoktu, mutlu mesut ertesi gün gitti okuluna. Üç gündür okula gelmediðinden arkadaþlarý da öðretmeni de O’nu görünce þaþýrdý ve öðretmen biraz da tedirgin bir halde,
- Zeynep’ciðim merak etme artýk kimse seninle dalga geçmeyecek ve bir daha öyle seslenmeyecek, dedi.
Zeynep güldü
- Öðretmenim siz bana çok güzel bir isim vermiþsiniz ben pembe gözlü olmayý sevdim, isteyen böyle diyebilir dedi.
Ne öðretmen nede çocuklar hiç bir þey anlamamýþlardý. Neyse en azýndan artýk ortada sorun yoktu. Öðretmen derin bir nefes aldý ve dersine baþladý.
Ýlk tenefüste çocuklar sardýlar Zeynep’in etrafýný O da bilgece anlattý arkadaþlarýna pembe gözlerin esrarýný. Çocuklar sanki büyülenmiþ gibi Onu dinliyor hayran hayran bakýyorlardý, hepsi çok sevmiþti çünkü Zeynep’in anlattýklarýný.
Öðretmen cývýl cývýl çocuklara baktý neþe içinde konuþuyorlardý, oda bu manzaradan en çok mutlu olan kiþiydi. Nihayetinde herkes artýk mutluydu ortalýkta sorun falan kalmamýþtý ve pembe gözler olduðu müddetçe de artýk sorun olmayacaktý.
Sevgi teyze yine ortalýða sevgi katmýþtý…