senden önce ben bir “hiçbir þey” idim
var mýydým bu dünyada? hatýrlamýyorumi
ot gelmiþtim, ot gidiyordum…
bahçemde çiçek olmazdý hiç, pencerelerimde de…
köpek beslemezdim,
kedileri hiç sevmezdim…
hayvan sevmeyen insaný da sevmezmiþ,
ben kendimi de sevmezdim…
televizyonum yoktu,
gazete de almazdým,
umurumda deðildi olup bitenler…
kitap okumazdým kolay kolay,
resim yapmazdým, yapanlarý da kýskanmazdým,
anlamý olan sözcükler,
anlamlý bir þiir yazamazdýlar,
hiçbir sözcüðün
ihtiyacý olmazdý þiirlerin anlamýna…
pek korkmazdým ölümden…
ölenlere acýmazdým…
senden önce ben bir “hiçbir þey” idim…

.


senden önce yalnýzdým, yapayalnýz,
yosun tutmuþ taþ gibiydim, hiç aðlamazdým,
inanmazdým kadere,
biraz da öfkeliydim anama, babama, kardaþlarýma
deli dolu serserinin biriydim,
hatta psikopat taraflarýmda vardý az çok

.


senden önce ben benimdim, vermezdim kimseye,
bilmezdim senden önce bir kadýný sevebileceðimi,
aklýmýn ucundan bile geçirmezdim, her þeyimi vereceðimi,
senden önce ben hiç yaþamadým ki…