Yýllar Ne De Çabuk Geçiyor

Dönüp arkanýza baktýðýnýzda-ki yaþýnýz kaç olursa olsun- "yýllar ne de çabuk geçti" dersiniz. Gerçekten de çabuk geçer. Ancak gelecek de kuþkusuz çabuk geçecektir. Zaman ölüme doðru akar ve her insan ölüme ayný uzaklýkta/yakýnlýktadýr. Dünyada geçirilecek 60-70 yýllýk bir yaþam ve anlýk dünyevi zevkler için, sonsuz yaþamý feda etmek ise ne büyük hatadýr.

Yaþlý bir insan düþünelim. Gençlik döneminde yaþlanacaðýný aklýna dahi getirmemiþtir ama þimdi, o kendisinden çok uzak gördüðü yaþlýlýðý yaþamakta ve kendisinden uzak görmekle ne denli yanýldýðýný düþünmektedir. Bu yaþýna kadar neler yaþadýðýný anlatmasý istense, anýlarý muhtemelen birkaç saatte bitecektir. Ýþte o uzun yýllarýn tamamý yalnýzca bu kadardýr.

Yaþlýlýk dönemini yaþayan insan, kendine "Göz açýp kapayýncaya kadar geçip giden bu yaþamýn amacý nedir?" "Bu kadar yýlý ne için yaþadým?" ve "Bundan sonra neler olacak?.." gibi sorular sorar. Bu sorulara bulduklarý yanýtlar da, iman etmeyenlerle, iman eden ve Allah’ýn sýnýrlarýný koruyarak yaþamýþ olan insanlar arasýndaki farký gösterecektir.

Allah’tan yüz çevirerek yaþamýþ olan kimselerin yanýtý þöyle olacaktýr: "Bunca yýl yaþadým ama hiçbir þey anlayamadým. Ailem ve çocuklarým için, para kazanmak, mal mülk edinmek amacýyla yýllarca çalýþtým. Ancak artýk bir ayaðým çukurda, ölüp gideceðim. Sonra… sanýrým her þey bitecek…”

Bu kiþinin büyük yanýlgýda olduðu açýktýr. Düþündüðü gibi ölüm hiçbir þeyi bitirmeyecektir. "Keþke o (ölüm her þeyi) kesip bitirseydi.” (Hakka Suresi, 27) ayetiyle de bildirildiði gibi, kiþinin bu isteði gerçekleþmeyecek, aksine ölüm her þeyin baþlangýcý olacaktýr.

Ýnanan insan ise evrenin, canlýlarýn ve insanlarýn bir yaratýlýþ amacý olduðunun þuurundadýr. Evrende ve canlýlardaki üstün akla ve ilme iþaret eden planý, düzeni, dengeyi görmüþ ve hepsinin üstün güç sahibi bir Yaratýcý tarafýndan yaratýldýðýný anlamýþtýr. Etrafýndaki muhteþem tasarýmlar ve sistemler rastlantýsal bir süreçle ortaya çýkmadýklarýna göre, mutlaka bir amaca sahip olmalýdýr.

“Mal ve çocuklar, dünya hayatýnýn çekici-süsüdür; sürekli olan 'salih davranýþlar' ise, Rabbinin katýnda sevap bakýmýndan daha hayýrlýdýr, umut etmek bakýmýndan da daha hayýrlýdýr.” (Kehf Suresi, 46) ayetiyle bildirilen bu gerçekleri görebilen insanýn ayný soruya yanýtý ise þöyle olacaktýr: "Beni üstün Yaratýcý Allah yarattý ve Kendisine kulluk ve ibadet etmem için dünyaya gönderdi. Dünya hayatý da Allah’ýn kullarýný sýnamak için yarattýðý kusursuz bir imtihan ortamýdýr. Ýþte ben de yaþamým boyunca denendim. Þimdi yaþlýlýk geldi ve yaþamým boyunca hiç unutmadýðým ve hazýrlýk yaptýðým ölümü artýk daha yakýn hissediyorum. Her iþimde Allah’ýn hoþnutluðunu gözettiðim için de O’nun izniyle sonsuz kurtuluþu ve cenneti umut ediyorum…”

Dünyada bulunma nedeninin þuurunda olmayanlar, yaþamlarýnýn ‘rastlantýlarla ve kendiliðinden’ meydana geldiðini zannettikleri gibi, ölümün de ‘kendi kendine’ oluþtuðuna inanýrlar. Oysa yaþamý da ölümü de yaratan alemlerin Rabbi olan Allah'týr. Ölüm, rastlantýlarla ya da kaza ile meydana gelen bir olay deðil, Allah'ýn özel olarak yarattýðý, kaderde zamaný, yeri ve þekli belirlenmiþ bir olaydýr.

Ýnsanýn her an bir kýsýrdöngü içinde yaþamasý ve dünyevi arzularýn peþinde koþturmanýn kendisine hiçbir yarar saðlamayacaðýný kavramamasý, akýlsýzcadýr. Ömrü boyunca bu þekilde yaþamýþ bir insanýn, gerçekleri gördüðünde, þimdiye kadarki yaþamýnda bir sorun olduðunu düþünerek kendisini düzeltmesi en akýllýca davranýþ olacaktýr. Henüz vakit varken…