Bülbül, gül mevsiminde seher vaktine kadar; gül dallarýný gözler ,uykusuz kalýr, gülün açýlýþýný görebilmek uðruna. O esnadaki hüznü, özlemi naðme naðme gönüllere deðer temreni ateþli oklar gibi. Ve bir þarkýda dile gelir ahvali:
“Senden bilirim yok bana bir faide ey gül!
Gül yaðýný eller sürünür çatlasa bülbül.” Bazen de þiirlere konu olur…



Nicedir biz de her mevsim, demliðin sinesinden süzülen katrelerde, güllere emsal bir perinin hayalini görürüz. Bu periye (demlik gülü) demeyi yeðleriz. Buðusunda, berraklýðýnda,ýþýltýsýnda nice rüyalar görür ;hülyalar kurarýz. Bizim de sinemize temreni ateþli oklar deðer. Sükut ederiz. Zaman zaman hurufata emanet ettiðimiz duygular ete kemiðe bürünür, dumaný üstünde naðmelere eþlik eder…



Hasýlý sükutumuz da sözümüz de ona dairdir. Ýpek bir kese içinde onunla ilgili sözcükleri sýrtýmýza vurur derviþ misali yol alýrýz. Kendimizi vurduðumuz yolun, tozu topraðý Leyla’nýn sürmesinden ilham alýr. Biliriz ki bu yol gül misal iklimine götürür bizi. Varacaðýmýz ülkenin muhayyel sahillerinin gümüþ kumsallarý, daha bir artýrýr þevk ve heyecanýmýzý. Kalem ve kâðýtla olan ünsiyetmiz daha kavileþir. Harfleri ve kelimeleri ipek tenli bir sevgili gibi görürüz. Ta ki dudaklarýmýz demlik gülünün tenine deðebilsin diyedir bütün bunlar…


Vefa sayfasýna dem dem adýný yazdýðýmýz sevgili yalnýzlýðýmýza merhemdir çoðu zaman. Gün ýþýrken, gün aþarken Yahut gece vakti yoldaþýmýzdýr buðu buðu, yudum yudum. Sayesinde, isli bir çaydanlýða bakýþýmýz yunuslayýndýr. Bize tevazuun buðulu demlerini bahþeder o hep. Tevazu ki rýza kapýsýný açan altýn anahtardýr. Kibrin tam karþýsýnda yer alan dilaverdir. Cennette meleklere müderrislik eden lanetli varlýða özgüdür kibir. Ýþte kibir demlik gülünün olduðu yere giremediði içindir ona bu denli muhebbetimiz belki de.



Nazýn, vefanýn, güzelliðin bu denli mütevazý sunumu bizi celbeden ve cezbeden iksir. Sýrça saraylardan gülümseyen dilber çaðýrýr biz de yollara düþeriz gönülsüzce, gözsüzce. Gönül gözüyle görenlere selam verebilmektir muradýmýz. Ateþ ,su, semaver,demlik çaydanlýk o yüzden en hatýrlý unsur ve avadanlýk yanýmýzda. Biz topraktan yaratýlmanýn künhüne erebilmeyi umarýz onalrýn sayesinde. Suyun azizliðinden medet umarýz dem dem.



Bu fani hayatta demlik gülüne duyduðumuz muhabbetten asla þekva etmedik etmeyiz. Yaralý yüreðimize gül ýtýrýndan merhem umar, þükrederiz her daim. Kuruyan dudaðýmýzda bir gül katresidir her dem im… Ankara, 26.08.2012 Ý.K