Yine sensiz ve yalnýz bir gecede,
Apansýz bir çýðlýkla uyandým.
Bu senin çýðlýðýndý hissederdim.
Ama senin çok uzaklarda olduðunu duyardým.

Gecenin zifiri karanlýðýna inat bir mum yaktým.
Mum ýþýðýnda oturmayý severdin unutmadým.
Geceyi ikiye ayýran mumun baþýnda bekledim,
Kapýnýn açýlmasýný çünkü senin gibi hissederdim.

Ve sonunda kapý açýldý içeriye girdin.
Ve yavaþça “merhaba” dedin benimse dilim tutuldu.
Ve hiçbir þey söyleyemedim ama þimdi söylüyorum.
Merhaba ve diðer söyleyemediklerimi de söylüyorum.

Seni Seviyorum!
Sana Aþýðým!
Ve benim için çok deðerlisin!
Hiç gitme yaný baþýmda dur!
Sabaha kadar sana bakayým!
Beni Býrakma...