Çay en çok hangi zamana yakýþýr diye bir soru sorulsa teretdütsüz eylül derim,çay seven biri olarak. Aðaçlarýn veda þarkýsý daha bir içli, daha bir etkileyici olur, yazýn vedaýný ima eder çayýn buðusu eylülde.



Eylülü tarif et denilse, öyle mevsimlere deðgin cilt cilt ansiklopedi devirmem. Eylül, yaz ile kýþ arasýndaki hüzün renkli geçiþ köprüsünün ete kemiðe bürünmüþ hali./ Takvim yapraklarýna yazýlan misalidir. Cümlelerini kurarým. Devamýnda aðaçlarýn aðýr aðýr suskunluða bürünmesi, buruk bir merhabanýn ardýnca gelen elveda eylül…



Eylül,ömrümüzün sükut rengindeki bölümüne atýf þiirlerde. Eylül, zamanýn þiir kokulu, dokunaklý kesiti. Merhum þairimiz Yahya Kemal, Eylül Sonu Þiirinde:
“ Günler kýsaldý Kanlýca’nýn ihtiyarlarý
Bir bir hatýrlamakta geçen sonbaharlarý.

Yalnýz bu semti sevmek için ömrümüz kýsa.
Yazlar yavaþça bitmese günlerkýsalmasa.”derken ne güzel tercüman oluyor duygulara. Bu dizelerde hüzün, týpký çayýn üstündeki buðu gibi tütmekte. Ben de eylül ile çayýn birbirine yakýþan ikili, iki sýrdaþ ; iki dost olduðu intibaýný pekiþtirmekte. Eylülün rengiyle çayýn rengi kucaklaþýnca bardakta, çay saati daha bir nahifleþiyor. Ýnsan hazzý, hüznü ve sohbeti ayný ipek bohçaya sarýp bir yolculuða çýkýyor.



Baþka bir þairin ifade ettiði misal, “Aðaçlar sonbahara hazýrlanýrken.” Bir naz bulutu merhaba diyor bardaktan hüzünle karýþýk. Semaver biraz dertleniyor, demlik sükun hâlinde. Bu minvalde eylül, hüznün bestesini yapýyor sessiz sakin. Muhacir kuþlarýn telaþýna tezat titrek bir merhaba dost dudaklarda elvedaya gebe.

Çayýn buðusu, hüznün buðusu ile karýþýyor sanki. Dudaklarýn suskunluðu çayýn billur þiiri ile çözülüyor. Iþýltýsý göz alan bardaklar, albenili hazallar gibi hazan mevsiminide süzülüyor. Mevsim çay mevsimi, aylardan eylül. Bir gül düþüyor elinden hayallere gül misalin, her þey her yer gülleþiyor…
Ankara, 04.09.2012 Ý.K