EVREM
Evrem;
Çayýmda kokun, karanfiller utansýn,
Muhabbetini gören bülbüller utansýn…
Beyaz Gülüm;
Adýný kimse bilmez bir deli gönülden baþka,
Hayallerimiz olsun tutuþturalým aþka,
Evrem;
Ah yüreðimde sabah oldu be devrem,
Aþkýn nöbetini tutuyorum silahým gizem…
Yarim; acýya tiryakidir gönlüm,
Ciðerime düþmüþ ince bir verem,
Þimdi bir nikâh kýyýlsýn acýsýn da ayaðým,
Kýskansýnlar Aslý ile Kerem…
Evrem;
“Keþke dilinde bir söz olsaydým” desem,
“Evet” diye haykýrsan imza süsü versem,
Sonra bir kýz çocuðu ince bir “Yaðmur”,
Bir de “Deniz” olsun saçlarý dalgalý, gözleri mahmur,
Ah yine çiçek açmaya durdu da ýhlamur,
Takvimler anlamaz halimden aþk iþte böyle vurur…
Evrem;
Sol yanýmla niþanlý yar,
O gülüþüne verilir bir bahar,
Baþtan aþaðý senim ey ah-u zar,
Kokunu da getir yanýnda kýskanmasýn zambaklar…
Evrem;
Aþk nöbet bekler be devrem,
Ben gönüllüyüm, istemem tezkerem...
Ekrem BIYIK//26.04.2012