Kozmik kanunlarýn deðiþmez kurallarý var. Bu kurallardan biride, Güneþ'in Doðu'dan doðup, Batý'dan batýþýdýr.
Güneþ'in kendine has görevi ile insan yaþamýndaki rolü arsýndaki ilþkiler, mutlak denilecek derecede iliþkilidir. Öyle ki, Kainat'ýn özünde var olan kontrollü ve iradeli hareket metodu, Güneþ'inde geçilmez kurallarýný oluþturur.
Güneþ'in önemi, geçmiþ medeniyetler tarafýndan en az bu gün kadar bilinmiyor deðildi. Belki bundan ötürü varlýk üstü bir olguyla orantýlanýp tapýnma aþamasýna kadar yüceltildi.
Güneþ hakkýnda mutlak doyurucu bilgiye ulaþýlmamýþ olsakta, Güneþ'in bir sistem olduðu ve dünya denilen yaþadýðýmýz gezegenin, Güneþ sistemi içinde, Güneþ'in bir uydusu olduðu bilimsel olarak ispat ve kabul edilmiþ.
Canlýlar için gerekli olan yegane enerji kaynaðý olan Güneþ, karanlýðý giderici ve kendi ýþýnlarý ile dünyayý ve içindekileri aydýnlatan ýþýk kaynaðý oluþu diðer bir özelliðidir.
Güneþ, ilk etapta yükseldiði ufukta çevresini aydýnlatýr ve ýsýtýr, yükseldikce ýsý ve aydýnlatma oraný da yükselir.
Batý'da yüzyýllardýr güncelliðini koruyan Shakespear(þekspir)'in Romeo ve Jüliet'i dahi odan ilhamýný alýr. Romeo'ya göre Juliet doðudan yükselen Güneþ'tir!
Bugün uzakdoðuda hala Güneþ'e olan derin saygýdan ötürü, doðuþu ve batýþý esnasýnda dini ritueller, ayinler yapýlýr.
Kýþ mevsimlerinde etkisi, yörüngedeki konumundan dolayý nispeten düþünce canlýlarda uyuþukluk ve gevþeme baþlar. Bazý canlýlar bu nedenle kýþ uykusuna yatarlar. Ýlkbahar ve Yaz mevsimlerinde Güneþ'in etkisinin artmasý ile hayat yeniden doruklara týrmanýr.
Bilim adamlarýnca yapýlan deðerlendirmeler sonucunda, olasý teoride Güneþ'siz bir dünyanýn kendisini ýsýtmak için bünyesindeki enerji kaynaklarýnýn toplamý, tek rakamlý sayýlarla ifade edilecek günlerde ve donma tehlikesi derecesinde bir ýsýya dayalý yaþamýn olabileceðini ortaya koymalarý, Güneþ'e olan baðlýlýðýmýzýn hayati önemini ne kadarda ortaya koyuyor.
Güneþ'in öyle bir gizemi varki, müneccimler dahi kendilerine eksen olarak Güneþ'i belirler, dahasý buçlarýn Doðu'dan yükseldiðini kabul ederler.
Güneþ'in kendisine has yasasý, varlýklar arasýnda hiç bir ayýrým yapmadan, hepsini kapsayýcý, rahmetiyle aydýnlatýp, yaþam için gerekli enerjiyi sunar.
Doðu'dan Batý'ya doðru, kendi yörüngesinde üstlendiði bu muazzam misyonu ve sunduðu hayat iksiri enerjisi ile kimi zaman öyle utanç sahnelerine þahit olur ki, onu tasavvur etmeye dahi utanýr, istemeyerek olsada þahitlik eder. Tahran'la Kudüs, Mekke ile Medine arasýnda bir ayýrým yapmayý kesinlikle onuruna ve yaratýlýþ hilkatýna sýðdýrmayan Güneþ, Londra, Paris ve New york'u dahi ihmal etmez!
Ancak, kiþioðlu iradesi ile bu kanunlara karþý koyma ya da ona teslim olmak gibi iki zýt iradeyi barýndýran bir varlýk. Bunun en açýk örneði, Ýbrahim (a.s) ile Nemrut arsýndaki münazarada kendisini delillerle açýklar.
Can/Ruh'tan sonra hayat için yegane enerji kaynaðý olan Güneþ, dünyanýn kendisiden koptuðu ana parça teorisinide güder. Kutsal ayetlerde önemine deðinilen Güneþ'in, rivayetlerde Bat'ýdan doðup, Doðu'dan battýðý an, evrende var olan hayatýn son bulacaðýdýr!
Bazý canlýlarda var ki, Güneþ'e tahammül edemezler. Bu tür canlýlar kuytu ve ýssýz, nemli yerleri kendilerine yaþam alaný seçerler, karanlýklar onlarýn yaþamýnýn zirvesidir, bu durumda avlanmak için can atarlar.
Yarasalar bu türden ve doðuþtan kördürler. Evrenin her köþesinde bulunurlar, çok çeþitlilik arzederler, bazý türleri vampirdir ve kan içici özellikleri vardýr.
Maddi tecessümün ötesinde var olan manevi Güneþ ise, Ýlahi öðretilerde son elçi olarak belirtilir. Ruh'un ihtiyacý olan enerjinin asýl kaynaðý olan bu Güneþ, hayatýn madde ve mana boyutunun ehli olan Ýrfan Ariflerinin tanýmý ve ilgi alanýna girer.
Ariflerin piri olan Ýmam Humeyni'nin yükselttiði Ýslam inkýlabýnýn Güneþi de, kendisine has özellik ve görüngesi ile devrini tamamlamak, yerini zamanýn Adalet Güneþ(a.f)'ine býrakmaya hazýrlanýrken, 30 yýllýk çile de onun içindir. Ki, O ne güzel Mevla'dýr!
Güneþ hakkýnda söylenecek çok söz, yazýlacak nice sayfalar olmalý, ancak güzel anlatýmlardan bir de, Adalet Güneþ'inin doðacaðý o güne olan özlemdir.
Ne varki, Ýlahi yasalarýn deðiþmezliði, kiþioðlunun iredesinin önünde, onu kendisine ''Festegim kema umirte'' emri ile teslimiyete boyun eðdirir.
Muhammed CAN