Duy-Arlý-Ýnsan!..


Yazacaðým þeyler canýnýzý sýkabilir, hatta öfke patlamasý yada annemin deðimiyle beni agrasif bulailirsiniz bu yazýda!.. Ancak gerçekten biz kalbini korumaya çalþan ýsrarla korumaya çalýþan hassas insanlarýn artýk tahammülleri kalmadý bu saçma Dünyada normal olmak için.
Anlatýyoruz olmuyor, yazýyoruz olmuyor, inatla yaþamaya çalýþýyuz olmuyor savunduklarýmýzý. Bizde de ister istemez öfke birikimleri ve agrasiflikler, pisikolojik sorunlar doðuyor sonuç olarak! Diyeceksiniz ki size ne, Dünya'yý sizmi kurtaracaksýnýz, hele bu yaklaþým en sevmediði þeydir duyarlý insanýn. Dünya'yý senmi kurtaracaksýn, nefret ederiz bu cümleden. Bu sanane banane cümle ve mantýk þehirde ve bu dönemde sürdürülen bir cehaletliktir ve deðerlerinden koparýlmýþ toplumlarýn acýsýdýr, en can alýcý noktadýr aslýnda bir çözüm isteniyorsa insanlýk adýna!.. Sanane, banane yazarken dahi insanýn içini acýtýyor !.. Hatta bir atasözü vardý çok bilinirdi Türkiye de özellikle þehirlerde, "Her kuyun kendi bacaðýndan asýlýr" diye sonralarý bunu bir Yahudi atasözü olduðu ortaya çýkýnca pek kullanýlmaz oldu en azýndan sað kesim tarafýndan. Yani yýllarca bir yahudi atasözüne göre yaþamýþýz da haberimiz yokmuþ ey yaþadýðým topraðýn insaný!.. Peki þimdi ne oldu; doðuda vatanýmýz týrtýklanmaya baþlayýnca, canýmýz yanmaya baþlayýnca, annelerimiz aðýtlara oturunca, anladýk ki; her koyun kendi bacaðýndan asýlmýyormuþ. Çünü insnlarýn fýtratlarýyla koyunlarýn fýtratlarý farklýymýþ. Anladýk anlamasýna da iþiþten geçti tabi. Koyunlar asýldý bacaklarýndan, hatta derileri yüzüldü, koyunluk halleri dahi kalmadý hatta utanýr oldular hallerinden, bizde ah baþým vah baþým diye kaldýk ellerimiz vahada.Þayet sorumlu deðilseniz zaten insan deðilsinizdir ki affedin hayvanlar dahi kendi dünyalarýnda düzen üzere yaþarlar. O halde lüffen artýk kendimize gelelim, en azýndan cehalletten kurtulmak için birþeyler yapalým. Yoksa daha çok þeyler göreceðiz benden söylemesi! Daha ne kaldý dediðnizi içinizden buradan duyuyorum ama dahada vahim þeyler gözüküyor ileriki yýllarda Dünya ve insan için! Benim içim acýyor bakarken görürken yazarken. Dünyada insanlar birbirini kýrýyor evler bombalanýyor ibadet haneleri postallýlar dolaþýyor, çocuklarýmýzýn kollarý bacaklarý kopuyor yani kangölünde yaþýyoruz hep birlikte. Annem yetmiþ yýlýn verdiði tecrübeyle azdýk baþýmýza birþey gelmesinden korkuyurum diyor, büyükler Ahir zaman felaketleri diyorlar, biz zavallý romantik duyarlý aciz cýlýz insan sesleri de kýyýdada köþede baðýrýp çaðýrýp duruyoruz her koyun kendi bacaðýndan asýlmaz diye.
Durum bu arkadaþlar ve bunlar bir filmin kareleri deðil masustan izlediðimiz, baðýra çaðýra gerçekler! O halde býrakalým þu insanlak dýþý yaþamlarý da kendimize gelelim artýk, bir iþin ucundan tutalým yada susalým da, bizde sizi adamdan sayalým vesselam!..


Semra Arslan