BÝZÝM EROS VE AÝLESÝ
     
Arkadaþým Özcan’ýn özel tarih meraký baþladýðýndan beri, resmi tarihi bir yana býraktýk; binadýr zinadýr, yepyeni bir tarih oluþturmaya baþladýk. Olaylar Yunan Mitolojisi’nden bugünkü Yunanistan’a, oradan Ýzmir’e ve eli deðmiþken de kesikten bacaya bizim köye kadar uzanýyor.
En çok merak ettiði þey, bir adam; adý Zeyüs’müþ. Adam müteahhit miymiþ, Toki baþkanlýðý mý yapmýþ ne; çok yetenekliymiþ. Bir tapýnak yaptýrmýþ, görülmeye deðermiþ. Üstelik içine de kendi heykelini oturtmuþ. Yirmi sekiz cami yaptýrma derneði bir araya gelecek, böyle gösteriþlisini yaptýramazmýþ.
…
Þimdi özel bir tarih uyduracaðýz bu arkadaþa:
Bir kez adamcaðýzýn adý Zeyüs deðil. Hem ne öyle o, deyyus, der gibi. Asýl adý Zekaiddin Ustagirekoðlu’ymuþ; sonra bakmýþlar bu ad çok uzun, ilk hecelerini alýp öyle çaðýrmýþlar. Ondan sonra, olmuþ Zeus.
Bizimkinin anladýðý telden yürüyoruz:
-Arkadaþým, onun adý Zeyüs deðil bir kez, Zeus. Hem sen koskoca Zeus efeyi tanýmýyor musun? Herkes bilir onu. Karýsý var Huri teyze, üç kýzý var; Afrodit, Atena, Artemis. Anýmsasana, Eros’un özbeöz dedesi hani.
Özcan bir süre boþ boþ yüzüme baktýktan sonra, soruyla karþýlýk verdi:
-Ula, yoksa bunlar sizin köylü mü?
-Gel gel, durak bu tarafta!
Bizimki biraz daha düþündü, sað el baþparmaðý ile þakaðýný iyice ovcaladý:
-Dur yaa! Babam hep söylerdi; aþaðý köyde Zeyüs diye bir arkadaþým var, çok muhterem biridir, diye. Tabi sizin köylü; sen daha iyi bilirsin. Sahi baksana, bu Zeyüs emmi köyde muhtarlýk da yaptýydý deðil mi?
Al bakalým; bir ucundan baþladýk, tarihi yeniden yazmaya devam. Üstelik Zeus, tanýþ çýkýnca “Efe” likten “Emmi” liðe de terfi etmiþken, sen gel de köylün için uygun bir þeyler yumurtlama:
-Hem yaptý hem yapmadý!
-Nasýl oluyor o öyle, yaptý mý yapmadý mý?
-Yahu bunlar Yunanistan göçmeni, bizim köye yalnýzca bir aile yerleþtirmiþler.
-Ha, mübadeleden gelenler.
-Yani. Þimdi bunlarýn çevreleri yok. Zeus efe bir önceki seçimde aday oldu, yalnýzca altý oy alabildi. Eee, akýllý adam, sonraki seçimde aday olmadý. Yalnýz muhtar Ahmet efe, baþ aza yazdý yanýna. Devrimden sonra da kaymakam bey muhtarlýk mührünü kendine verince, seçime kadar kýsa süre muhtarlýk yapmýþ oldu. Hem yaptý hem yapmadý, demem bundan.
     …
      Özcan bu kez de Zeus efe’nin aldýðý altýncý oya merak sardý. Öyle ya, karý koca iki oy, üç de kýz, etti beþ oy. Eros o zaman bacak kadar çocuk, o oy kullanamayacaðýna göre ve de o tarihte, ölülerin mezardan çýkýp oy kullanma yetenekleri henüz geliþmediðine göre, bu altýncý oy kimden?
Durmadan soruyor. Israr da ediyor. Yok yok, artýk hiç kuþkum yok; bu densiz herifin bizim amcaoðlu Hallibiramýn kýrdýðý cevizlerden kesin bir duyumu var.
Seçimlerden oldukça önceydi, bizim amcaoðlu, Zeus efenin dul kýzý Afrodit’i, “Avradým ol. Sana hoþ davranýrým, yetimin Eros’a da öz babasýný aratmam.” diye kandýr, Deðirmenci Mustafa’nýn kesiðinde bir güzel gönlünü hoþ et. Üstelik her fýrsatta hoþ etmeye de devam et. Artýk “Bir oy” un adý mý anýlýr? Muhtarlýk mührünü bulabilse koþturup verecek bizim Hallibiram.
Neyse, bu iþ yine duyulmazdý ya; Deðirmenci Mustafa’nýn sýðýrlarý ipini kýrýp, kesikten öte atlamaya kalkýþmasa, Afrodit telaþtan iç çamaþýrýný kesikte unutup gitmese, dahasý inekleri çevirmeye giden Deðirmenci’nin bedeli Dursun da bulup, nereden bildiyse, “Kesikte Afrodit ablanýn donunu bulduuum!” diye baðýra çaðýra köy kahvesinin en görünün yerine asmasa… Ama gelin görün ki, biri unuttu, öteki de hem buldu hem de o cýrtlak sesiyle baðýra çaðýra ortalýk yere astý.
     …
Bu olay duyulunca Afrodit, biraz da utancýndan olsa gerek, “Artist olacam!” diye köyü terk etti gitti. Oldu da. Hatta çok da ünlü oldu. Oðlu Eros’u yanýna almasý sonradýr. Eros’a ninesi Huri teyze bakardý. Aslýnda bize de bakardý ya; çok iyi kadýndý Huri teyze: Yunanistan’da Hera’ymýþ adý. Bizim köye gelince Huri olmuþ,köylü genellikle Huriye diye çaðýrýrdý. Elinde büyüdük sayýlýr. Ninem adýný söylemez “Ahretliðim.” derdi. Karþýlýklý öyle seslenirlerdi birbirlerine. Neredeyse tüm vakit namazlarýný birlikte kýlarlardý.
Annem Eros’u hiç mi hiç sevmezdi. Bir gün bizde uyuyakalýp annemin çeyizinden kalma döþeðine iþeyince küplere binen annem, bütün kabahati de bana yýkmýþtý. Ýkide birde, “O sidikli piç bir daha bu evde uyumayacak!” diye uyarýrdý.
Haa, bu Eros’un Erosluðunu da merak etmiþsinizdir. Onun asýl adý Osman’dýr. Huriye teyzenin kocasý Zeus efe, ayaklý çekiliþ kutusu ve tavþaný ile ilçe çarþýsýnda kadercilik yapar; bunun için üst kattan inmez, orada çekiliþ için sürekli insanlarýn kaderini yazardý. Huriye teyze üç kýzla alt katta oturur, ama onlarla hiç geçinemez, evin erkeði yerine koyduðu Osman ile haþýr neþir olurdu. Ona hep Erim Osmaným, diye seslenirdi. Huriye teyzeye de bu ad zor mu geldi bilinmez, bir süre “Er Osman”, dedi. Sonralarý, yalnýzca “Eros” diye kestirdi attý.
Annesi artistlikten paraya pula kavuþunca hemen yanýna aldý Eros’u. Yetenekliymiþ, ünlü bir manken oldu o da. Erkek iç çamaþýrý reklamlarýnda oynadý uzun süre, þimdi ne yapýyor, kim bilir?
…
Aslýnda, o dona açýkça sahiplenen çýkmamýþtý. El ayak çekilince gizlice alýp giden de olmamýþtý. Kýrmýzý rengi durduðu yerde önce pembeye, bir süre sonra beyaza dönüþmüþ; ve asýldýðý yerde eriyip, rüzgarla da uçup gitmiþti.
Ama, sahibinin kim olduðundan kimsenin kuþkusu yoktu doðrusu.
…
Bizim Özcan meraklý olduðu kadar da dedikoducu. Bu kez sýra Athena’ya geldi:
-Bu senin Aytena dediðin, hani Ýzmir’e gelin ettiler de, kocasý yoðurtçuyla mý simitçiyle yakalayýp “Kýçýna tekmeyi vurdu.” dedikleri karý deðil mi?
Breh breh breh. Artýk bardaðý taþýrýyor bu zýpýr, konuyu allem kalem köylülerimin dedikodusunu getirecek:
-Bir kez onun adý Aytena deðil. Athena’ydý, sonra Ayten oldu. Senin o duyduklarýn hep iftira. Ayten abla namus küpü biridir.
Zýpýr herif, bir de “Anlaþýldý anlaþýldý mutlaka öyledir.” deyip, “Külahýma anlat.” tavýrlarý takýnmaz mý?
     …
Kýzdým tabi, biraz daha yüz versem, Artemis abla için neler söyleyecekti kim bilir; o Artemis ki, bir temizlik anýtýdýr. Arlýdýr. Köylü bilir, en ufak bir þar þor davranýþý olmamýþtýr. Evde arýyla namusuyla kýsmetini beklemiþtir. Onun adý da Angelina idi de, köylü deðiþtirdi; kendisi gibi “Artemiz” olsun, dediler.
Biliyorum, Özcan efendi þimdi de Artemiz’ten bir þeyler saçmalayacak. Hatta, savunmaya kalksan,”Yok yook, vardýr bir arýzasý.” diye üsteleyecek.
Kalktým yürüdüm. Kabahat, senin için özel tarih yazanda.

av.mehmetonder@hotmail.com