Ben Japon sahili, sen tsunami,
Köpükler saçarak baþýmdan aþtýn.
Virane kalbimde saklanan gömü,
Planý uðruna peþime düþtün.

Kleopatra’nýn soyundan mýsýn?
Efsane Leyla’nýn köyünden misin?
Þirin ile Oðuz boyundan mýsýn?
Sevgiyle dolarak gönlüme taþtýn.

Aðlayan hasretim vuslatý diler,
Hayalin kalbime ustura biler.
Mahzun gözlerinden sýcak mermiler,
Gönlümü delerken halime þaþtýn.

Sitemden uçaklar duygu kulemi,
Yýkarak baðrýma sardýn elemi.
Hüsnünle fethedip tekmil âlemi,
Kuruyup sýzlayan yaramý deþtin.

Ýkizi sen misin, Ezo Gelin’in?
Gönlümde köpüren duygu selinin,
Ýçinde yüzmeye kirpik telinin,
Ucuyla duygudan kuyular eþtin.

Bakýþýn kalbimde Nuh’un Tufaný,
Süpürdün mazimden geçen zamaný.
Vardýðýn son nokta hüzün limaný,
Sevdada doluydun, yalanda boþtun.

Gözümden düþmüþken cümle huriler,
Karþýmda dans eder sahte periler.
Gönül kovanýmda balsýz arýlar,
Uçarken ecelik tahtýna koþtun.

Mehmet NACAR