Hayat olarak baþlamak istedim ilk yazýma bu güne kadar
ne için olduðunu bilmediðimiz bir suyun akýþýna býrakýp gidiyoruz kendimizi. Hep dahalarý düþünerek hayatýmýzý anlamlý kýlmaya çalýþýyoruz, daha iyi bir ev, daha iyi bir yaþam, daha saðlýklý bir ömür. Peki bunlarý yaparken ne bizi bu kadar etkiliyor ne bizi dahalara sürüklüyor, hýrs mý, hüzün mü, sevinç mi, saygýnlýk arayýþý mý, yaþamayý anlamlý hale getiren bu sebep ne olabilir ki.
Hayatýmýzýn ne demek olduðuna yeni yeni anlam vermeye baþladýðým o çaðda, büyük bir dönüm noktasýnýn eþiðinde sesleniyorum bugün size. benim için yaþamak tek hayalime ulaþabilmekmiþ, yapamadýðým yada elde edemediðim ressamýn tualindeki fýrça darbelerine hayranlýkla bakarken sahip olamadýðým o tarifi olmayan güç. Yaþam bazýlarý için çok hürmetkar altýn kaseler içerisinde sunuyor bütün imkanlarýný bazýlarý içinse damla damla akýtýyor. Peki neden bu kadar çok zorluyor derken iþte o damlalarý biriktirmiþ bir çocuk çýkýyor karþýma eli yüzü kir pis içerisinde,elleri kapkara olmuþ ama o kadar mutlu ki iþte o çocuðun gözlerinde buluyorum bütün sorularýmýn cevabýný.
Anladým ki hayatý anlamlý kýlan tüm zorluklarýna raðmen yaþama sýmsýký tutunmakmýþ hiç bitmeyecek bir þarký gibi. Geleceði için endiþe deðil umut beslemekmiþ, ömür kýsa yada uzun olsun yaþam sadece arkanda senden kalan küçük ayak izleri býrakabilmekmiþ.