Bazen çalan bir þarkýda, bazen okuduðum bir satýrda, bazen söylenmiþ sözlerde buluyorum onu. Bazen an geliyor O’nlu hatýralarýmýn içinde kayboluyorum ve uyandýðýmdaysa onun hasreti acýtýyor içimi. Bazen diyorum ki kendime “nasýl geçer bu zaman?”

Bugün yine sana geldim akþam sohbetine. Evet haklýsýn, O’nu anlatacaðým yeniden. Her geçen gün özlemiyle beraber içimde büyüyen O’nu. An geliyor O’nu ararken buluyorum kendimi, an geliyor “ben zaten ruhen onunlayým” diyorum kendime. Zamanla sýcaklýðýný duyumsadýkça çaðlayan gibi coþuyor özlemi içimde. Hasret duymak kýymetini arttýrýyor sanki bunu fark ettim biliyor musun?

Bana aþkla bakan gözlerini özlüyorum, içine bakarak hayallerimi paylaþmayý. Gülen gözlerle ve umutla O’na bakmayý ve gülümsemeyi özlüyorum. Ve O’nun özlemiyle döktüðüm göz yaþlarý bile beni mutlu ediyor. Çünkü O’nun gibi eþsiz birine bu duygularý beslemek büyük lütuf. Hayatýma böylece girmiþ olmasý öyle büyük bir armaðan ki, varlýðýna þükrediyorum her gün. Kalemimin O’nun için akmasý bile bir mutluluk kaynaðý. Hele benim gibi kocaman duvarlarý olan birinin engellerini tek tek aþmayý baþarmasý ve gönlümü fethetmesi iyice baðlýyor beni O’na.

Tek endiþem O’nsuz kalmak, O’na bir þey olmasý, hayatýmda bir þekilde olamama ihtimali. O yüzden baþkalarýna karþý O’nu sakýnmam, o yüzden O’nu o kadar önemsemem ve üstüne düþmem. Ama O hep benimle olacak biliyorum, gönlümdeki yeri söylüyor bunu çünkü. Öyle büyük bir yeri var ki bende, öyle kýymetli ki... O’nun için akan her bir damla göz yaþým yol olup aksa da O’na götürse keþke beni..

Hayallerimin kahramaný, hayatýmýn armaðaný, en büyük mutluluðum...
O’nu daha fazla kelimelerle sýnýrlandýramýyorum ki. Sadece hissediyorum, içimde büyütüyorum O’nu. Daha fazlasý bir sonraki akþam sohbetimize kalsýn o yüzden. Vakit þimdi çayýmýn buðusunda O’nlu hayaller kurma vakti...