Zamanýn hüzne demirlediði bu güz günlerinde teselliyi çayýn buðusunda buluyoruz. Naz kokulu haz perisini yudumlarken az da olsa hüznün sisi daðýlýyor, biraz hafifliyoruz. Çayýn renginde dinleniyor gözlerimiz. Hüznümüz nahifleþiyor yudumladýðýmýz nazeninle.


Merhaba derken aðladýðýmýz bu fani âleme elveda derken aþina olduðumuz dostlarýn nemli gözleri canlanýyor hayalimizde. Oysa merhaba ne sýcak bir sözcük týpký yudumladýðýmýz buðulu dost gibi. Merhabanýn büyüsünü elveda mý bozuyor ne…


Düþen yapraklar, bizim duygularýmýzý mý þerh ediyor; her þeyin solgunlaþtýðý ,hüzün rengine büründüðü hazan günlerinde. Takvimler bilerek mi sükut ediyor içimizdeki yarayý. Yoksa sararan yapraklarla mý yarýþýyor zaman? Ömür dediðin birkaç nefeslik an, sezdirmeden eriyor mu takvimlerde çayýmýzdaki þeker gibi. Ýncittiðimiz dost gönüllerin hüzün zarfý mý demlik?


Bir isli çaydanlýðýn mütevazý hâllerinden dersler mi çýkarmalýyýz? Kibrin kirli kollarýndan kurtulmak için, zamanýn billur dilberleriyle hem dem mi olmalýyýz fütursuzca. Hangi mevsim daha albenili düþünmeden yaþadýðýmýz birkaç nefeslin aný kulluk vetiresi ile mi süslemeliyiz. Doðaya imzasýný atan emsalsiz nakkaþýn ruhumuzu arýndýrmasýný ve iþlemesini mi dilemeliyiz hüzün mevsiminde. Ya da “ Ben kalbi kýrýklarla beraberim.”mesajýnýn ipek eteklerine mi tutunmalýyýz, annesinin eteðine yapýþan çocuk misali.


Yadýmýzda son nefesi vereceðimiz aný demlemeli demliðimiz belki de. Nazlý billur perilerin albenisi hüznümüzü hafifletirken buðu buðu, þükrün kapýsýný þükürle çalmalýyýz edep dairesinde. Aþýrýlýða gitmemeyi öðütleyen “ Her iþte orta yolu seçiniz.”diyen kutlu sese kulak vermeliyiz…


Ýþte o zaman dünya denen gezegende misafirliðimiz daha anlamlý olur. Hüzün ve hazan mevsimi elvedamýzla bahara tebdil eder. Ardýmýzdan dostlarýmýzý gözleri nemlense de biz huzur ve sükun demlerinde onlarý bekleriz, gerçek vuslat zamanýna birlikte ermek için… Çayýmýzýn billur rengi hüznün kanatlarýný kýrar. Mevsim hazan mevsimi olsa da gönlümüzde baharý yaþarýz.
Ankara, 03.10.2012 Ý.K