Sen yaðmur, bense sana aþkla filizlenen topraktým
Gittin!
Acýnýn tohumunu yüreðime býraktýn
Devirdin içimin daðlarýný üzerime
Görmedin
Ayrýlýðýn gözlerime dirhem dirhem çöküþünü
Görmedin
Kederi baðýþlanmaz bir sancýnýn ruhuma yaprak gibi dökülüþünü...

Þimdi hasretine sürgün yollarým
Zaman aþka geç olsa da ayrýlýða çok erken,
Bu yüzden içimdeki þehirden yolcu ettim yokluðunu
Sensiz kalan sokaklar senden geçiyor yine
Ýþte bu yüzden...

Ayak izini taþýyor tüm kaldýrýmlar
Aklýmdan çýkarmak istesem de seni
Kalbim özlemine bir son vermiyor
Hâlâ bana geldiðin dünleri soluyor günler...

Yokluðunla yýkansa da takvimler
Umutsuz aþkýn ömrümden sökülmüyor...
Solumdaki aðrýya tek dermansýn diye
Ellerim sen yanýmdan vuran acýlar biriktiriyor...

Mutluluðun yüzü deðil sözü kalsa da içimde
Vefasýz satýrlara gömmedim seni
Þiir yapýp yüreðimin mýsralarýnda yaktým gidiþini
Tövbesi oldum günahýnýn
Gözyaþýma sýðýnýp
Aðladým gözlerinin içinde...
Geceye düþen kör uykular anlatsýn
Seni nasýl büyük sevdiðimi
Gün ortasý karanlýða düþüþüm
Bil ki gözlerimde yarým kalmýþ hayallerin gölgesinden...

Ey hayaliyle ruhuma kederi saran yâr
Ben senin yokluðunla ölürken böyle
Sen kimin varlýðýyla yaþýyorsun þimdi,
Baþkasýnýn bakýþýnda gülerken yüzün
Gözyaþým gülüþünü hiç üþütmüyor mu ?
Üþütmüyor mu bu veda ellerini?

Yoksa bu yaz bir tek bana mý eylül kokuyor?

13 Temmuz 2012

Arzu Karadoðan