“þimdi ben gayrettepeden binicem hangi yöne gidicem? taksim yönüne mi?” dedi. Senin yönün ben olurum, sen olduðun yerde dur, diyemedim. Ona gideceði yönü tarif ettim.

-     Ben mutsuz bir adamým.

Hava karanlýktý, göðe baktým, bulutlar oradaydý ama konunun bulutlarla ilgisi yok. Çýktýðým sokak bomboþtu, ayaklarým verdiðim komutu harfiyen yerine getirerek, öne doðru kontrollü düþüyordu. Bindim otobüse, otobüs uyuyordu. Demir uyuyordu, koltukta oturan teyze ve ayakta duran genç çocuk ve kafasýný cama yaslamýþ amca ve hatta direksiyon baþýndaki þoför uyuyordu, ben uyanýktým. Giden otobüsü arkasýndan itmeyi düþünecek kadar acelem vardý çünkü. Nefes vardý ucunda, soluk vardý. Bahar vardý, yaðmur damlasý vardý. Gülüþ vardý ve öpüþ.

-     Ben mutsuz bir adamým, mutsuzluðumla kendimi taçlandýrýrým.

Öpmek bir ibadetti, tapýnýyordum böylece ona. O dine mensup tek kuldum ve tüm þartlarý yerine getirmek için hýrs yapýyordum tek kiþilik yarýþýmda. Sarýlmak ve koklamak ve öpmek. Farzdý bunlar. Ayný yöne yürümek, omuzlarýn birbirine deðmesi, el ele tutuþmak. Bunlar da sünnet.

-     Mutsuzluðumu taç yaptým, tüm heybetimle karþýnýzdayým iþte. Þimdi kral oldum, kendi önümde diz çöküyorum, kendimden af dileyip, kendimi idama mahkum ediyorum.

O gülerdi, içimde bahar açardý. Kuþlar uçardý gözümde, bir serçe avucumdan su içerdi, ürkmezdi. Göç eden kuþlar dururdu, göç takvimi deðiþirdi. O gülerdi, ben yüzümü buz gibi çaðlayan ýrmakla avuç avuç yýkardým, içerdim hayatý. O gülerdi, yükselirdi gökyüzüne bir melek, çaðýrýrdý arkadaþlarýn ve onlara seslenirdi gelin diye, ‘Gelin! Gelin de þahýnýzý görün!’

O gülerdi ve ‘beni daha geniþ bir salona almýþ olurlar’dý.

-     Ben mutsuz bir adamým, evet. Þimdi içimdeki sancýyla beraber, uyuyamadýðým gecelerime, yeni iþkenceler keþfediyorum.

Bir þarký bitti sonra, bir ýþýk söndü gökte. Bir adým geriye gitti zaman, bir gün eskidi tarih. Ve ahýrlarýnda atlar acýyla kiþnediler, geçmiþte ayaðý kýrýlan tüm atlar için. Gece düþtü güne, gün karardý, gece ayrýlýðý doðurdu rahminde. Ayrýlýk büyüdü, ayaklanýp güçlendi. Güçlenip yumruðuyla tek seferde serdi beni yere. Yattýðým yerden, kaybolmuþ bir gülüþle yazýyorum bunlarý.

Güldü sonra bana, ben aðladým, çok aðladým. Ýçmedim üstelik, söz verdim içmeyeceðime dair. Ýçmeden aðladým. O çok acý güldü çünkü, duramýyorum dedi. Dur(a)madý iþte, durmadý ve gitti. Ardýnda yerlere býraktýðý kýrýlmýþ kanatlarýnýn tüylerini býrakarak. Ardýnda aðlayan bir yamalak þiir býrakarak. Ardýnda anne sütünden kesilmiþ bir bebek býrakarak. Ardýnda güleç bir baharý yetim býrakarak. Ardýnda bir yürüyen merdivene tek gövde terk ederek. Ardýnda bir sahil bankýný tek kiþiye üþüterek. Ardýnda bir koku; yüreði parçalanmýþ bir serçe býrakarak. Ardýnda bir dünya gülüþ, bir dünya sarýlýþ ve bir dünya can kýrýðý býrakarak.

Gitti.

-     Söksem dedi þair, benden yüz bulamadýkça sancýlan, bu kalbi, söksem. Kanayarak ölsem.

Yoruldum, dedim. Herkese yoruldum dedim. Anlamadýlar beni. Yatýnca geçer dediler, uyu dediler. Yoruldum, uyursam kalkamam diyemedim. Yoruldum, yoruldukça yazdým, yazdýkça daha fazla yoruldum. Kimse anlamadý, duymadýlar yorgunluðumu. Sana kadar kimse anlamadý, bir tek sen anladýn, sen çözdün beni.

Uykusuz kaldýn benimle, sabaha kadar küçülttün yorgunluðumu. Sen çözdün beni ve bana dokundun. Ýçimde baþka bir yere dokundun ve ben o dokunduðun yerden kana kana hayatý tekrardan soludum. Sen bana dokundun ve ben dokunduðun yerden yeniden doðdum.

Dokundun. Soludum. Doðdum.

Þimdi bir eksik þiir elimde.

Ben3güniçerisindesanamilyonlarcayazýyazdýmsonrahepsinitektekkendiellerimlebirlikteyaktýmküllerininiçindebirazdabenvardýmbenbirazdahayanarakkayboldumyeryüzündebenseninþiirindebircümledeðilbirkelimedeðilbirharfolmakisterkenbirvirgülbiresbileol(a)madýmbuyüzdenkendimevekendimeveençokkendimeolabildiðincekýzgýným.


-     Mutsuzluðun tablosunu mu çizmek istiyorsunuz baylar? Ýþte karþýnýzda size kendi kalbimle poz veriyorum.

“Daha o gün anlamalýydým bu iliþkinin yazgýsýný
Takvim tutmazlýðýný
Aramýzda bir düþman gibi duran
Zaman’ý
Daha o gün anlamalýydým
Benim sana erken
Senin bana geç kaldýðýný” dedi Mungan. Aldým çantamý, yürüdüm.

-     Ben artýk ‘daha’ mutsuz bir adamým.