Arnavut kaldýrýmý deðmiþ,
Ayaklarýmýn altýna...
Bir de, dallardan süzülen
Serin karanlýk...

Ses vermiþ adýmlarýmýz
Suskun yola,
Þaþkýnlýk, umut bir de yarenlik,
Yaný baþýmýzda...

Baþkalarýnýn gezegeninden,
Kendimize varmýþtýk.
Yorgun, hasta ve yaralýydýk.
Birbirimizin yaralarýndan, arýndýrýnca, geceyi
Sen, ben ve bir de yürek, kaldýk...

Elimizin tersiyle ittik, dünleri.
Kimdi, kimindi, neredeydi... ne gam!
Baþým, yüzyýldýr ait olduðu gibi,
Gizli kalmýþ, özlemine yaslandý.

Ay ýþýðý var mýydý? Hatýrlamýyorum.
Gözlerin, bütün ýþýklardan daha elaydý
Bildiðim tüm renkleri unuttum, birden
Bir tek, senin rengine boyandým.

Mevsimiyle barýþýk, soðuk geceydi...
Üþüyen yüreðim, teninle örtündü
Birbirimizin öfkesinden soyununca düþleri
Sen gittin, ben döndüm, bir dilek kaldý...