Mutluluk kendi sandalýmdýr. Bu sandalda, kürek mahkumuyum. Özgürlüðüm ise yine kendi ellerimde. Ne kadar denize düþüyorsa gölgem, o kadar aydýnlýktayým. Güneþe doðru yol almaktayým. Ufkum renklerin her türlüsüyle dolu. Küreklerim bazen mor bazen kýrmýzý. Sular yosun tadýnda, balýk tadýnda. Yüreðim mangal kývamýnda. Kendi açlýðýmý kendim dindirmekteyim. Kimseden yardým istememekteyim. Sandalým benimle gelmek isteyenlerle dolu. Gerisi balýk hafýzalý insan sürüsü. Denize vuran her kürekle yaklaþýrken bir adým daha ufka. Yaþamak güneþin horoz þekerine benzemesi gibi tatlý. Sandalýmda güneþten yelken vardýr. Býrakýn beni dalgalar, umutlarým beni bekler. Yanýmda daðlarýn zirvelerine benzeyen adamlar ve kadýnlar. Daðlarsa kýyýdan bize bakýp aðlar. Gitmek dolu nefes almak gibidir gökyüzünden. Ýyi ki gitmek vardýr kalmanýn bir anlamýnýn olmadýðý yerden. Her kürek atýþým dudak uçuklatan zengin bir gülüþtür. Gülüp geçmek en büyük özgürlüktür. Geride býrakýlanlar arkamda da deðildir artýk. Kýyýlarda kalanlar bana ayak yaparlar, ben ise küreklere asýlýrým daha fazla. Gitmek ne güzel þeydir. Bir at koþmadýkça ölür. Koþ yürek atým koþ. Siz hiç duydunuz mu yüzmeyen bir yunus. Dal sallandýkça güzeldir. Çiçek açtýkça güzel. Deniz sandalýma yol verdiðince güzeldir. Mutluluk benim sandalýmdýr. Hareket alaným ise özgürlüðümdür. Dar yollar, kambur daðlar eþkýyaya yakýþýr. Deniz ise mürekkeptir benim için. Sandalýmýn kürekleriyle çizmekteyim yolumu, yazmaktayým kendi kaderimi. Nedir bu endiþeli hayat yolu? Diktiðim her aðaca kýrk dereden su taþýmaktayým. Huzurla bir kalemi bile týraþlayamam. Hiçbir yazýmda huzur olmaz. Böyle yaþanmaz. Mutluluk gülüp geçmektir ya da es geçmektir. Sandalým benim es geçmelerimdir. Kalkar giderim bir adadan adaya. Bakmam bir daha aka karaya. Ýyi ki gitmek vardýr. Bir yerde kalmak, cehennemden vize almaktýr. Kýsaca; durgun su gibiyim. Sakinim ama içim kirlenmekte. Yosun tutmakta her yaným. Akmam lazým bir yerlere. Coþmam lazým. Daha çok küreklere asýlmam lazým.