Ýnsan sevdiðini,
Harputlu gibi sevmeli.
Sevip ölecekse yarin uðruna,
Yaz serinliginde harputta ölmeli.
Bir ezan vakti anam kapýsýný,
Süpürmeden eller üstünde dualarla.
Elden gideni býrakmalý,
Ama unutulur mu bilmem.
Geri gelecekse senindir,
Harput'ludur demek ki ruhen.
Ve ben gidenin,
Hiç gelmeyeceðini biliyorum.
Çocuksu gözlerimde,
Aðlayan umutlarýmý çok kaybettim.
Elimdeki papatya hep doðru çýktý.
Sevmiyorum demiþti papatya yalancýsýn .
Yorgunum düþlerimde,
Elimdeki kaleme kaðýdýma dargýným.
Þimdi kolu kýrýk hasretlerimin,
Sokak satýcýsýyým.
Sýrtýmda küfeyle köþe bucak sevgi,
Umut satarým harputlu gibi..

ÝRFAN KARABULUT
ClassicsaiR