Ne zaman gittin benden
Bu kadar kolay mýydý ihanet
Anlayamýyorum…

Sen gittiðinde hayallerimi de alýp götürdün,
Sen gittiðinde bana yýkýk dökük bir hayat býraktýn,
Sen gittiðinde gözlerimi de götürdün yaþlarla dolu,
Sen gittiðinde tek baþýma ve boynum bükük kalakaldým.
Þimdi düþmeden yürümeyi öðrenemiyorum bir çocuk kadar…
Senin adýn ihanet olsun artýk!

Yaðmurlarýn yýkadýðý göz yaþlarýmý kurulamadan önce
Ruhumun kirli bedbahtlýðýný yýkýyorum rakýyla
Ruhum öz güvenini yitirmekte
Her tanýþýklýðýmýzda onu teselli etmek derdine düþüyorum…
Ben böyle iyiyim bedbaht bir ruhla.

Ben seni gerçekten seviyorum.
Kendinden fazla deðer biçtiðinde arýyorsun kendini yerlerde
Hayallerimi de, umutlarýmý da, yarýnlarýmý da,
Her þeyimi aldýn.
Tarumarým, periþaným, sefilim, darmadaðýnýðým,
Serseriyim, deðersizim, soysuzum, döküntüyüm,
Mecnunum, divaneyim, aptalým, deliþmenim
Artýk ben hep hepsiyim!
Hepsiyle birlikte seni aradým senden uzaklarda
Anladým ki sevmek ölmekmiþ.
Sevmek mutsuzlukla gider ölüme;
Yani, bir tebessümle baþladýðýn yolculuktan göz yaþlarýyla ayrýlýrsýn
Göz yaþlarý baþladýðýnda sevmek de baþlar tuz basýlmýþ bir yara gibi
Yalanlarla dolu, acýlarla dolu bir dünyada yaþýyorum.
Ben mutsuzum…
Aglýyorum
Gözyaþlarýmý saklýyorum kalbimde.
Dünya bir oyuncak, ömür boyu onunla oyalanýyorum…

Tanýþtýðým her kýzý sana benzetmeye kalkýþtýkça
Seni bulabilme umutlarýmý küçültüyorum, kendim gibi.
Ya da tanýþtýðým kýzlarýn her birini
sana öyle çok benzetiyorum ki,
Yataðýmda býraktýðýn ihanetlerini veriyorlar bana yaþayarak
Her dokunduðum tende
sadakatsizliðin laðým kokusu konuyor parmaklarýma
Diller ve dudaklar birlik olmuþ þuh kahkahalarda
Ben daraðacýmda oyalanýrken
Edepsiz çocuk gibiler
aðýr geliyor aþkýmýz, kaldýramýyorlar…

Yüreðimden damarlarca öfke yollarý
Kin kusuyor karanlýk çeperleri
Nabzýn her atýþý kurþun sesleriyle ölçülüyor
Arkadan takýlýyor bileklerimin kelepçesi
Her damar yüreðime taþýyor öfkemi