Aylar var ki,
en yeni elbisem üstümde,
kulaklarým ise kapýda seni bekledim.
Aþký özledim Gülbahar.
Kurtulabilseydim keþke,
kurtulmak isterken senden.
Sen teþhir ederken mezatta,
yürekten yüreðe,
yüreðini
ve en yüksek fiyatý ödeyene.
Ödeyebilseydim keþke bedelini.

Dile getirdiðim þiirlerde,
elemde sonsuzlukta,
mutlulukta bir an,
ama hep çaresizlikle aðlamaklý,
kanadý kalbim damla damla;
ýzdýraplar öyle döllendi.
Mecnun’u hatýrla Gülbahar, ýzdýrap içindeyken,
ya da Kerem’i, Ferhat’ý
tüm sevda masallarýný hatýrla bir.
Hatýrladýðýn her hikayeyle yak yüreðini acý içinde.
Hatýrla ki, o sevda masallarýný aþkla yazan
þair ruhlar konsun kollarýna.
Ben seni tanýdýðým günden beri,
Sarhoþ meyhanelerin balýk ýzgaralarýnda ýsýnmak varken,
Oturup yýldýz ördüm bulutlarýn üstüne üþümesinler diye…
Ne kadar soðuk þeydir üþümek!
Seni öperken bacaklarýmýn titreyiþi geliyor aklýma her üþüyüþümde.
Ben çýkarken gurbete,
hiçbir sebebi yokken yarýný karanlýk bir aralýk kaldý kapýda.
Bir sebep bulabilirdin dönmek için,
Bir bahanen olabilirdi,
Ya da piþmanlýk kokusunda bir çift lafýn…
O zaman ben de, belki affederdim seni Gülbahar.
Belki de býrakýrdým kýskançlýk huylarýmý, tam da o an, ayak altýnda…
Kýskançlýðým sevmektendi oysa.
Sadece bana dokun,
Sadece bana bak,
Benim göðsüme yaslansýn baþýn,
saçlarýný tararken parmaklarýmla ben koklayayým istedim.
Sadece benim ömrüme sýðýnmasý içindi ömrünün.
Hem kendiminkini, hem seninkini taþýyacaktým boynumda.
Böylesine bir fedakarlýk yapmak isteðim aðýr geldi sana.
Oysa nasýl da yaþardýk bir gülücük sýcaklýðýyla!

Ayrýlýk ne acý þeymiþ Gülbahar
Þiirlere baðýmlýlýklarýndan kurtarýp sözcükleri
Bir kurþun kalemin aðýrlýðýnda
Yazmak isterdim alnýna aþký.
Sonra da Gülbahar
Telli duvaklý almak…
Yüreðim bir vazo, seni koymuþum
Susuz kalmaktan korkma, her damla kanýmý akýtýrým sana
Yani Gülbahar
Baharda açmýþ bir çiçek gibisin solmayacak
Özlemimde koklanacak bir hasret …

Özlemek ne acý þeymiþ Gülbahar
Ömrün her anýna bir sözcük sýðdýrarak
Sana olan özlemimi yazacaðým þiir þiir,
Dirseðimi masaya dayayýp
avucuma koyacaðým baþýmý gözlerimi yumarak
Gözlerimin içine bakacaðým
Gözlerim karanlýða alýþýncaya kadar
Karanlýðýn içinde bir silüet farkedeceðim sen sanarak…
Baþýmý kaldýrýp bakamayacaðým bir baþka aþka.
Böyle aþýk olmak ne zormuþ Gülbahar!…

Uçurumlar kazdýn aramýzda kazma kürek
Ýnatla, öfkeyle…
Ben geçmek istedim hep karþý tarafa.
Sen kestin iplerini asma köprülerimin.
Her seferinde öldürdün biraz daha…
Senin elinden her gün biraz ölmek çok berbatmýþ Gülbahar!

Bunca gayretim fayda etmiyorsa
yapýlacak bir þey kalmamýþtýr demek…
Vaz geçiyorum, aþmaktan uçurumlarý!
Beni bekleme artýk Gülbahar!
Bir daha gelmeyerceðim senden yana.
Ýþte, uzaklaþýyorum….

Piþmanlýklarýný sürüyerek sen gelirsen,
dizersen onlarý kapýmýn önüne,
boþ bir zahmet olur, onca yorulman,
bugün de evde yokum,
yokum Gülbahar.
Zilimi çalma!
Arayýp durma!
Gözlerinde güneþ doðmuþ,
kapat Gülbahar,
bakýp durma…