Bir adam düþünün ki; 1881'de Selanik'te doðdu.. Mahalle arkadaþlarý gibi o da mahallesindeki asker üniformalý aðabeylerinden etkilenmiþti.. Doðal olarak o yýllarda, o bölgedeki bir çok vatan evladý gibi asker o
lmak üzere askeri okula girdi.. Harp okulunu 1905 yýlýnda bitirdi ve göreve baþladý.. Yýllarca memleketi için diyar diyar gezdi, görevini; 1899'da girdiði harp akademisinde jandarma sýnýfýný seçtiði için jandarma olarak yerine getirdi.. 1919'da Suriye'de görev yapmaktaydý.. Bir zamanlarýn çocukluk arkadaþý, gelecek yýllardaki can dostu, kardeþi, eli-kolu, yardýmcýsý olacaðý Mustafa, onu vatan savunmasý için yanýnda isteyince buradaki görevinden ayrýldý ve Ýstanbul'a gitti.. Ayný zamanda, ayný yerde baþlayýp daha sonrasýnda ayrýlan yollarý, bu tarihtan itibaren bir daha, sonra ayrýlmamak üzere, tekrar birleþmiþti.. Anadolu'ya geçtiler, herkesce malum olan yerlerde bulundular, baþ baþa verdiler; yoldaþ oldular...
Konuþtular...
Tartýþtýlar...
Kararlaþtýrdýlar...
Savaþtýlar...
Baþardýlar...
Ülke kurdular...
Düþündüler...
Aðladýlar...
Güldüler...
Ýçtiler...
Yediler...
Kýzdýlar...
Endiþelendiler...
...
Ömür paylaþtýlar...

Yýllarý devirirken tarihi de þekillendirdiler.

Bu birbirini kovalayan yýllar sonrasýnda, tarih 1938 yýlýna dayandý.. Her canlýnýn tadacaðý o 'Son'a biri ulaþmýþtý..

Peki ya diðeri?

Ýnsanýn bir insana, iþe baðlanmasýný.. Bir davaya, bir yola baðlanmasýný.. Ruhunu, kalbini, bedenini; varlýðýný þekillendirdiði herþeyinin yarým kalmasýný yaþamýþtý o diðeri..

Salih Bozok... 'O' diðer insan, aylar içinde eriyen dostuna yaverlik/yarenlik etmiþti ömrünün kendinle kalan bölümünden fazla.. Salih Bozok, o anki Türk milletinin; Ata'sýnla yoldaþ milletin simgesi gibiydi.. Bu kaçýnýlmaz olayý aylar öncesinden hissetmesine, bilmesine raðmen sindiremedi.. Herkese söyledi;"'O' ölürse ben de yaþamam."... Ailesine vasiyetini yazdý, oðlu Muzaffer'e teslim etti.. Dediðini de yaptý.. 10 Kasým 1938'de 09:05'den dakikalar sonra þu an Yapý Kredi Bankasý tarih arþivinde bulunan Smith Wesson marka tabancayla, önceden Atatürk'ün doktoruna kesin ölüm saðlamak için iþaretlettiði yerinden; kalbinden kendini vurdu.. Ölmek istedi, ölemedi.. Hatta 1 senelik bir nekahat döneminden sonra, 1941 senesindeki ölümüne kadar TBMM'de milletvekilliði yaptý.. Yine vatana hizmet etti..

Bugün, Mustafa Kemal Atatürk ziyadesiyle anýlýyor, anýlacak... Benim Salih Bozok'u konu etmemin sebebi ise kýsa ve nettir..

Herkesin "ölümüne" vatan, Ata sevgisi, dile kolay dahi deðildir; bir ömre bedeldir... Ancak Tevfik Fikret'in dediði gibi:
"... vatan için ölmek de var ama borcun yaþamaktýr."

Ve yaþamanýn hakkýný vermek hayattaki tek gaye olmalýdýr.. Hayata anlam katmak; aksiyonla, hareketle, baþarmakla, çabalamakla, paylaþmakla, ilerlemekle olur... Baðlý olduðuna imrenmekten ve sakýnmaktan öte layýk olmakla olur... Herkesin kendi hayat gayesinin Atatürk'ü olmaya en azýndan çabalamasýyla olur... Kiþinin elindeki deðere sahip çýkmaktan ötesine geçmesinin ve bu yolda sonsuzluða koþtuðunun bilincine varmasýyla olur...

10 Kasým'lar hep olur, naçiz vücudlar elbet bir gün toprak olur, ve bizler ancak Türkiye Cumhuriyeti'ni böyle ilelebet payidar kýlarýz.

Saygýyla...