Sevgili Günlüðüm;
Ah benim çörek otum, çitlembiðim, çýtýr çerezim! Nasýlsýn baka’m, iyi min? Beni hiç iyi deyilim. Adým gibi biliyom ki, bi gün bile “ iyiyim ” diyemeden ölüp gidecem. Perþembenin nasýl olacaðý, çarþambadan belli çünkü.Yalýnýz, hayatýmda ufacýk bi deniþiklik olacak. Ýsdanbul’a gidecem. Gezmek uçun deðil, hatýr almak uçun. Gardaþým; “ Hep ben sana geliyom, sen hiç gelmiyon.” diyo. Davet ede ede bi hal oldu. Çaðrýlan yere gidilir, di mi? Yoksa, çaðrýlmayan yere gitmem. “Çaðrýlmayan yere, çörekciynen börekçi gider.” demiþle. Hele hele kendimi zorla hiç davet etdirtmem.

Velhasýl, önümüzdeki bigaç gün Ýsdanbul’dayým. Aslýnda son bi aydýr gitmek isdiyodum; her gün bi engel çýkdý, gidemedim. Bi gün gomþunun düðünü, bi gün arkadaþýmýn mevlidi, baþga bi gün yakýn bi dost cenazesi, daha sonra dezemin gýzýnýn hasdalýðý derken, bi türlü gýsmet olmadý. Ben gitmeyince ne düðün geri galýr, ne mevlit, ne sünnet. Ben gitmedim diye hiçbi hasda ölmez, hiç bi cenaze yerde galmaz ama, gelenek- görenek diye bi þey va sevgili günlüðüm. Hatýr, vefa, usül, erkân diye bir gavram va. Temsil misal baþbakan, 10 Kasým törenlerine gatýlmadý da n’oldu? Tören olmayý verdi? Oldu. Onbinlerce kiþi Anýtgabir’e goþmadý mý? Goþdu. Çelenk goyma törenleri, her yýldan daha galabalýk olmadý mý? Oldu. Ancak; baþbakana, o törene gatýlmak yakýþýrdý.

Hadi törene gatýlmadý, hiç olmazsa þöyle akýl alýr bi mazaret bulsaydý. Býrak mazeret bulmayý; açýk açýk söylemiþ, Brunei sultanýnýn kendisini davet bile etmediðini. Yani,” Ben 10 Kasým törenine gatýlmamak için, ta Brunei’ye gitmek zorunda galdým.” demek isdemiþ. Gastelerde okudum. Baþbakan’a “ Sultan mý sizi davet etti?” diye sormuþla. Baþbakan “ Yoo, kendisini görünce ne zaman döneceðini sordum. Cuma deyince, ayný gün geleyim mi dedim.” demiþ. Ýnsan, bi gomþusunun özel gününe gidemeyince bile, mantýklý bi mazeret söyler. Hasdaydým, ya da misefirim vardý falan der. Ama baþbakan açýk açýk söylüyo, davetli olmadýðý halde Brunei’ye gitdiðini. Bu neye benziyor biliyo mun sevgili günlüðüm? Gomþusunun cenazesine gatýlmayacak birinin, cenaze yakýnýna; ” Cenazeye gelemeyecem. Düðüne giden arkadaþlarý görünce, benim de caným çekdi. Çaðýran falan da olmadý ama,gidecem.” demesine benziyo.

Daha önce demokrasi gonusunda, lâiklik gonusunda birçoðumuza ters düþen görüþlerini açýklayan; 10 Kasým’larda Ata’nýn huzurunda sap gibi dikilmenin anlamsýzlýðýndan dem vuran baþbakanýn, bu sene törene gatýlmamasý normal aslýnda.” Öpülecek el, dudaða yakýn gelirmiþ.” Ama eðer öpmeye niyeti yoksa kiþinin, “Yanaðýn nerde, diye sorarmýþ.”

Yandaþ gasteler, baþbakanýn bu özel güne gatýlmama ayýbýný yazmak yerine; (kendi tabirleriyle) flaþ haberler vererek, baþbakanýn ayýbýný örtmeye çalýþdýla. Ama nafile! Neymiþ efendim, seneye kiþi baþý milli gelir rekor gýracakmýþmýþ.Yok efendim neymiþ, Obama seçildikten sonra ilk yurt dýþý gezisini Türkiye’ye yapabilirmiþ. (Ama yapmayacaðý belli oldu.) Neymiþ efendim, törenlerde bir ilk gerçekleþmiþ. Atatürk’ün yataðýný bu yýl askerler deðil de, polis beklemiþ. Ne harika bir ilk! Halbuysem, yazýlmasý gereken ilk þu olmalýydý: Atatürk’ün ölümünden bu yana ilk kez baþbakansýz tören yapýldý. Ayrýca; cümlenin baþýna, koskocaman bir AYIP sözcüðü getirilmeliydi.

Baþbakaný övmek varken, ayýbý yazýlýr mý? Yazýlmaz. Þöyle yazýlýr: ” 17 þehidimiz için yapýlan cenaze törenine gatýlan baþbakanýn gözleri doldu.” Þinci bu haber mi? Benim çiçeklerim geçen akþam gecenin ayazýnda donmuþla, yapraklarý büzüþmüþ, çiçekleri pörsümüþ. Onlarý görünce gözlerim doldu.17 þehit için - herkes gibi- baþbakanýn da gözlerinin dolmasýndan daha normal ne olabilir?

Erdoðan’ýn gözlerinin dolmasý haber deðil ama; þu, haber iþde: Ýzmit’te bir derneðin üyeleri, “10 Kasým anma törenleri galdýrýlsýn, putlara tapmak günahdýr.” diye sokaklarda yürümüþle. Sizi törenlere zorla götüren mi va? Gatýlmak istemiyorsanýz, gatýlmayýn.

Ýþde böyle sevgili günlüðüm. Neden iyi olmadýðýmý, olamayacaðýmý anlatabildim mi? Ýsdanbul’a gidincesi, belki gafamý aycýk daðýdýrým. Memet Amca’n benle gelmiyo. Her zaman beni gagalayýp duran adam, þinci melul melul bana bakýyo Garacaoðlan gibi. Bigaç gün yalýnýz galsýn da, aklý baþýna gelsin. Yasdýða sarýlsýn yatsýn soðuk odada, aycýk tirildesin, tirildesin de gýymatýmý öðrensin. Þinci diyeceksin ki; “Atatürk’ün gýymatýnýn bilinmediði bi memlekette, sen kimsin de gýymatýn bilinecek? ”… Haklýsýn sevgili günlüðüm. Benimki, düpedüz saçmalamak. Ama; baþbakanýn yaptýðý ayýbýn yanýnda, benim yaptýðým saçmalýk, ballý börek gibi galýr, pekmezle biþirilmiþ ekmek gadayýfý gibi galýr. Ihhh!