Sorularla dolu bir kitap... hiçbir zaman eksiksiz olamaz. -Robert Hamilton
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
“alýnyazýmýn gül-i zarýndan gelen gül kokusunu aldým saba yelinden... elest yurdundan sevgilinin þehla gözlerinin þulesi yandým elinden... “ ... diye dilimden dökülen bir dizeyle fýrladým düþler ülkesinden gerçekler alemine… sonra kaderimin gül bahçesinden gelen gül kokusunu hoþ olan latif olan bir rüzgardan aldým... ezel günü toplanan ruhlarýn toplandýðý meydandýr elest, iþte o elest yurdundan tanýdýðým sevgilinin o güzel ruhunun mükemmel güzellikteki gözlerinin ateþidir ki o gün bu gündür yandým onun elinden... ey sevgili! gönül avcýsý kirpiðinin oklarý canýma kasteden bir afet… ve o daðýnýk saçlarýnýn rüzgarý ki çölde vaha arayan gönlüme delalet oldu... yine bu gece güzellik burcunun dolunayýna sordum sevdiðim nerdesin diye… çýlgýnca aðladýðýmý duyanlar dediler ki o sevdiðin mah cemali ruþen olup saçlarýný aydýnlatan oldu sim ü zerde... rüyalarý tabir eden ey can!... rüyamda baharanýn baranýyla kucaklaþýrken gördüm kendimi... dem be dem kalbinde yer edinen gül budaðýndaki andelibe yorsan beni ne iyi edersin... çünkü ben güzellik burcunun dolunayýndan sevgilinin parlayan saçlarýna gümüþ ve altýn gibi ýþýldadým... her gün gibi bugün de sevgili… mahallenizin sokak lambalarý her gece olduðu gibi köþe baþýnda yolumu gözleyip durur... þükür ki kapýna gelip sana kavuþmanýn gölgesiyle dostluk kuruyor bu sözlerim... lakin ona ne servi ne þimþad ezberim oluyor… tazelenerek yenilenip dünyama girdin gireli iyiliklerin gözde talihine ram oldum sevgili… hele ki o gül yüzünü seyredeli mestane gezen aþýklar gibi çöllere vurdum kendimi... hublar içinden bir huri seçtim ki o dünyama denk gelen bir letafet... o öyle bir teravet ki can ikliminden nevbaharýma öyle bir zarafet... aþkýndan virane gezen gönülümün babasý zerafet ikliminde bimar iken zindan hükmünde oluyor dünya bana... letafetine fizan yanýyor… ben yanýyorum… bedevi gönlüm yersiz ve yurtsuz olarak mamur olan bir vahada saçlarý daðýnýk bir hülya gibidir þimdi... ey sevgili saçlarýna gönlümün badesi deðmiþ nevbaharýn baranýndan banane... fýsýldadý gönlüme saba yelin sefa gelmiþ hoþ gelmiþ kýþýn þitabýndan banane... iþte o gül ki nevasýna mihman olan bülbülün handan gözlerinden çekilmiþtir ebrusu... münbit kalbe sýðýnak al yanaða bacanak zülüflerin saf saf dizilmiþtir ordusu... gül kokusunun gölgesinde yer edinen sevgili… zülfüne huma kuþu konsa tuðba dallarý kýskanýr da yüküne ne yer ne gök mesken tutar... hurþide benzer parlayan yüze ay halesi nispet yapar da can perva harlý ateþe kendini atar... yine bugün dolunay misali cemalinin ruþen oluþunu seyrettim ciðerparem... istek o ki süleyman mührüne sahip bir görünür bir kaybolan vuslata erem... o vuslat ki cennet köþklerinden firdevse bedel… gün be gün günlümü delen kirpiðinle ve oralý olmayan gamzene hasta olalý derdinle yatýp da dermansýz yaþayan arzu döþeðinde gibiyim... o arzularý gezen hatta ummanlar gezen gül sadakatim sabrýmýn tetimmesi gibi az ise sevgili çoða say... çektiðim ýstýrabým kýþ yaðmuru gibi hatta gül gözün gibi çok ise onu da aza say... ey sevgili gönlümün hake yeksan olduðu gün mihmaný sen oldun... o elest gününden beri hüsn-ü zaatý nevbaharý sen oldun... nesrin nazýma yaklaþtýðý noktada nezaketle incelen nazlý gülün dikenleriyle nakþedilen yastýðýma baþ koyan sen oldun… böyle gamsýz duruma nicedir hali bülbülün... ey ay yüzünü gamdan daðlara yaslayan sevgili… def gibi yüzünü tutmayasýn leyale... suzinak makamýndan sana ney gibi her an aðlayýp inlemem sanmasýnlar ki hayale... gonca gülün can derdine çare gibidir dudaktan dökülen sözün hokkasýnýn her açýlýþý... leyalden þafaða gülün ruþen oluþu mesteder sevgilinin bana resmettiði sevdaya bakýþ açýsý... gün olur da ay yüzü aydýnlýk sevgili kalbinde beni mihman ederse... o sevgilinin gülen yüzü aslýnda kahve ikramý hakikatinde bin türlü cefa gibi gelir bana... ey günahlarýmla cehenneme mahkumluðun teklifsiz kefili olan müle benzeyen sevgili gül... gözümdeki sisin yaðmur öncesi bulutlarla kalbimden kopacak fýrtýnalarýn habercisi olduðunu bilip de nazlý gonca gülün açýlýp saçýlmasý için karanfil mesafesinde tefrikaya düþtüm… sonra günün savunmasýz hoyratlýðýyla sevgilinin susamýþlýðýna gözlerimin saðnak oluþu bir nebze yükümü hafifletti… rahatladým yani… ey saki günül güzelinin nazýný kýrmýzý þarap niyetine peymaneye koy içeyim de olayým yine mestane... lal'e deðen mül kadehte gönlümün silüetine hýraman olsun bileyim de olayým yine divane... sonra bedahþan yakutunu kulaðýna küpe edip servi boyuna yakýþýk kýlayým ey sevgili!... günüm hayale gölge olmuþ sonra leyale savrulmuþ görünsün... sünbül saçýnýn menekþelerini görüp taze yüzüne bahar gelmiþ desem gonca gülün umut veren açmalarý sende hatýrý kýrýk gönlüm gibi görünür sevgili... nar kýrmýzý gömleðim hem ceybimden sarkan kýllarým mý var ki beni kýro sandýn da aþk tetimmesine yeltendin sevgili... lakin güven telkin etmeyen fani vahþetinin eserlerini mi görmek istedin bende… göremezsin sevgili çünkü incelen ruhun farmasýndan geçip de yüce duygularda mestane gezen olduðumu bilmelisin… eðer gül aþkýyla hürrem olup da tefrikaya düþersem bir gün hacaletin niþanesi gül ve ay mihri bana paye verilsin isterim... aksi halde fezayý çarþaf niyetine üzerine örttüðüm vakit utanmanýn iklimlerinde gezersin de tesellim sana yetmeyebilir sevgili… mukbil görünen gülün hýramaný, güvercin topuðunda saklýdýr... pesendide görünen sireti, ay halesi suretinde saklýdýr... nucum-u dýrahþanýn en ruþeni hurþide bak ki gözlerin kamaþsýn ben diye... pesendide-i mah-ý halesinde göreceksin dünyanýn efsun-u didesi yine ben diye... mutlu görnen gülün salýnarak cilveli edalý yürüyüþü düþtü yine nehara ve leyale… sevgili denen varlýðýn asil olan manasý güvercin topuðundadýr… onda asýrlardýr beðenilmiþ görünen bir ahlak var ki yani o ahlak sevgilinin iç dünyasýnýn güzelliðidir… ayýn etrafýnda görülen rüya gibi büyülü ýþýk huzmesi gerçekte ýþýk huzmesi deðil yanýlsamadýr o… aslýnda gerçek olanýný sorarsanýz o sevgilinin parlayan güzel yüzüdür… parlak yýldýzlarýn en aydýnlýðý olan güneþe bakýnca göz denen uzuv kamaþýr… neden diye bir sorulsa aslýnda… cevabý beðenilmiþ ayýn halesinde yani görülecektir sevgilinin nurunda … dünyanýn büyülü gözleriyle bana bakýldýðýný hissettiðim an her türlü olsun kendimi belli ederim… çünkü her vakit güzel görüp güzel düþünürüm… her güzelliði sevgilide görür ve her güzel günü de onun günüdür diye tin dünyamdan bölüþürüm… mehmet gelebek 07.03.2011
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Mehmet KELEBEK, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |