Yüreðin sevgiye bedenin zamana,
Meydan okur sanki.
Kuytu gecelerde usul usul,
Çal kemanýný dilenci.
Sen aþký sevgiliden dilen,
Kýrýk kemanýnla.
Kopan bam telinide,
Saçýnýn ak teliyle deðiþtir.
Titresin uzun kirli sakalýn,
Eksik diþlerinden dökül naðmeleri,
Þarkýlar seni söylesin dilenci.
Sen kaybolurken düþüncede,
Alýn terin damlasýn kemana,
Yalýn ayak yürüme dilenci,
Ýçim sýzlar seni dinlerken.
Kent'e her geliþinde ben ordayým,
Ama bana kemanýnla gel,
Sözlerin þiir dizelerin þarký olsun,
Çal bir tutam dilenci.
Sen konuþurken bir yudum þarapta,
Gözlerin aðlamaklý kemanýn suskun,
Dillerin Lâl olur dilenci.
Yalnýzlýk bana has iken,
Hüzün senden ikametgah almýþ,
Mýzrapa dokundukça kopar ak telleri,
Þarabýn aþkýna söyle be dilenci.
Ezip geç suskunluðu çal kemanýný,
Ne gece ne yollar durdurur seni,
Deðirmenciyle aklara ortaksýn,
Zaman sende kayýpken çal be dilenci.
Hayata son çalýmýný at,
Sevdalara naðmeler yarat,
Kemana sakalýndan tel kopart,
Yinede susma dilenci.
Yollar sana gönüller sevdana hasret,
Seherde seni beklesin yad eller,
Mahkum olsun esen yel sana,
Kemanýn aðlasada sen susma be dilenci.

ÝRFAN KARABULUT
ClassicsaiR