SEVÝM’ÝN MUTLULUÐU BÝZÝM MUTLULUÐUMUZ
           
Ýzlediðim açýkoturum sabahýn üçüne dayanýnca, uyku gözümden akmaya baþladý. Baþýmý yastýða koyar koymaz gitmiþim.
…
Hacer haným kýzýný evlendirdiðinden beri, bize bir tuhaf davranmaya baþladý. Bir bakýyorsunuz, gülüþahenk þakalar yapýyor; daha üstünden bir gün geçmeden, tavuðuna kýþt denmiþ bir tavýrla saldýrýyor. Önce yalnýz kalýþýna yorduk ama, deðilmiþ. Bir gün “O namussuzu baþýma siz doladýnýz!” deyince, ortalýkta bir namussuz dolaþtýðý anladýk. Gerçi, bu namussuz öyle insaný sürekli üzen türden bir namussuz deðildi. Gün oluyor yüzünü güldürüyor, mutlu ediyor; gün oluyor üzüyor, sinirlendiriyordu. Bir süre kimliðini saptayamadýk. Sonra anladýk ki bizim Mesut’muþ. Gerçi o dengesize ‘Bizim’lik bile çok ya neyse; diliselekliðimize verin.
…
Hacer haným, kýzý Sevim’in Mesut’la evlenmesini bizden biliyor. Sebep, Mesut’un çocukluk arkadaþým olan babasýyla, annesini almak için bize geldiðinde merdiven sahanlýðýnda Sevim’i görüp beðenmesi. Ýþin kötüsü de bu karþýlaþmanýn evlilikle sonuçlanmasý. Bizim, bir tanýþ olmaktan öte olayla uzaktan yakýndan ilgimiz yok. Haydi dünürcü olsak, bir yere kadar. Ýki kusurumuz var biri oðlanýn babasýný tanýmak, öteki de kýzýn anasýna komþu olmak.
Ama Hacer haným öyle düþünmüyor. Her kabahati evcek bizde buluyor. Hatta buna kabahat demek de az, onun gözünde açýk açýk Mesut’un suç ortaklarýyýz. Kadýn biraz daha zorlasa, üç biz, bir de önderimiz Mesut, yeter sayýnýn üstüne çýktýðýmýzdan örgüt bile sayýlabiliriz. Bu durumda bizim fakirane de hücre evi olurdu.
     …
Kadýn, kýzýnýn her halinden haberdar üstelik. Mesut ne halt karýþtýrsa, bunun yüzünden okunuyor. Yüz deðil mesutmetre. Çoðu zaman bir halt karýþtýrmasýna bile gerek kalmýyor. Her türlü deðerlendirme yetkisi kadýnýn elinde olduðundan, o istediði gibi yorumlayýp yansýtýyor.
Baktýnýz gülücükler mi daðýtýyor; anlaþýldý, Mesut kýzýný çok mutlu etmiþ, iþler yolunda. Ertesi gün hafif bir tebessümle geçiþtiriverdi diyelim; demek ki Mesut güzel bir sürpriz, bir þirinlik yapamamýþ, ama , kötü bir þey de yapmamýþ. Sonra bir gün kadýnýn yüzünde hiçbir belirti göremediniz mi? Eski günlerdeki gibi mi? Hýým, yine istihbarat kopukluðu yaþanmýþ. O gün Sevim’in semalarýnda insansýz hava araçlarý seyretmemiþ. Sonraki bir gün, baktýnýz yüzünde kýzgýn bir ifade; o zaman durum kötüye gidiyor, demektir. Mesut’la Sevil hafiften atýþmýþlar. Hacer hanýmýn da bize iki laf sokuþturma hakký doðmuþ oluyor böyle durumlarda.
          Yorum mudur, gerçek midir bilinmez; sözde bir gün tartýþmalar büyümüþ ve sýký durun, Mesut haylazý da tutmuþ, dövecek gibi kýzýn üstüne yürümüþ! Bizim de zor günlerimiz geldi çattý:
Eve hýrsýz kedi gibi, ayakkabýlarýn burnuna baba basa girip çýkar olduk. Kolay deðil Hacer haným korkusu bu. Ýçeri girip kapýyý kazýkladýðýmýzda, sýnýrý geçmiþ, vatan topraðýna ayak basmýþ gibi oluyoruz. Hatta bir gün içeri girip sevinç çýðlýlarý atýnca, oðlan Altay gol attý sanmýþ, “Ýnsanýn duygularýyla oynamayýn!” diye sitem etti durdu.     
Anlayacaðýnýz, artýk Sevim’in mutluluðu bizim mutluðumuz.
     …
     Komþuluk iliþkilerini böyle böyle sürdürmeye çalýþýrken, bir sabah merdiven sahanlýðýndan bir çatýrtý duyuldu. Kapýnýn gözleme deliðinden baktým, Hacer haným; bir elinde beyzbol sopasý, ötekinde de ne ilgisi varsa koca bir havuç, sabah sabah kemirip durur. Havucu bize mi yedirecekti bilmem, ikide bir kapýya bakýyor. Göz göze geliyoruz arada ama, o fark etmiyor. Oðlan hazýrlanmýþ okula gidecek, mýzmýzlanýyor. Kapýyý açamýyoruz; eli sopalý düþmanýn serdiði postu dürüp kaldýrma niyeti yok.
Üstelik kadýnýn gözünde, Mesut’la birlikte biz de Sevim’in üstüne yürümüþ sayýlýyoruz.
Þamaroðlanýyla kader birliði yapmanýn sonu bu, diye düþünürken, Hacer hanýmýn telefonu mu çaldý ne, içeri girdi. Fýrsat bu fýrsat, deyip oðlaný uçurduk. Gelecek meselesi tabi; biz yaþýmýzý baþýmýzý almýþýz, beyzbol sopasýyla þýrkýlsak da dayanýrýz. Ama çocuk öyle deðil, servisi kaçýrýrsa dersinden kalýr.
     …
Uykunun en tatlý yerinde, kapý zilinin acý acý çalan sesiyle uyanmýþým. Baktým Sevim:
-Mehmet amca bakkaldan bir þey istiyor musun?
Düþle karýþýk, “Mesut yok mu?” demiþim.
-Sen daha uyanamamýþsýn Mehmet amca, Mesut da kim, bakkalýn yeni çýraðý mý? dedi; indi gitti.
Dünya varmýþ!