Kaderimsin sen benim sonsuzluða yürürken
El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.
Varlýðýn içten dýþa hayatýmý bürürken
El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.

Hafifçe gülümsesen yüzüme eriþiyor
Hasret dolu kaçamak bakýþlar barýþýyor
Bedeninin gölgesi gönlüme karýþýyor
El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.

Uzun siyah saçlarýn ipekten nehir gibi
Korkuyu unutturan sevgin panzehir gibi
Dürüstlüðün lisaný yüreðin þehir gibi
El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.

Yüreðinde mülteci günlerim hiç bitmesin
Yarýndan korkmuyorum kimse merak etmesin
Ýnandýrdým kendimi bir bu dünya yetmesin
El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.

Bende yerin çok baþka, yücenin en yücesi
Gecemin gündüzüsün, gündüzümün ecesi
Gönlümün iþgalcisi, aklýmýn bilmecesi
El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.

Ýyi ki, hayatýmda varsýn yârsin, yarensin,
Evdeþim, arkadaþým canýma can verensin
Ey benim diðer yarým, saygýya lâyýk sensin
El üstünde tuttuðum gül ve güneþsin kadýn.

Özcan Ýþler