Dön desen döner miyim bilmiyorum.
Çok uzak kentlerden kendime ancak geldim.
Küçük aþkýmdan büyük sýyrýklarla ayrýldým.

Senden sonra daha çok sevdim kara kýþý.
Eðer biraz olsun ýsýtabilseydim ellerimi,
inan yüreðimin çektiði acý umrumda bile olmazdý.
Ýnan sevmezdim seni bir daha.

Böylesine ..

Çaresizce ..

Biraz yorgundum aslýnda.
Biraz dediðime bakma sen,
bende biraz kelimesinin karþýlýðý çok'la eþ deðerdir.
Çok yorgunum aslýnda,
göðüs kafesim kalbimi taþýyamayacak kadar kýrýk.
Döktüler beni etrafa.

Artýk birleþemeyecek kadar paramparçayým.

Þimdi dilimde bir naðme olsa sözlerin,
kendi dediðimi duyamayacak kadar da saðýrým.

Gitmek istiyorum bu þehirden, bir çaresini bulup gitmek istiyorum.
Sonra elimde bir gazete, sessizce oturuyorum bir banka.
Gelene geçene þöyle bir bakýyorum,
içimden geçirdiðim onlarca küfürden yalnýzca bir tanesini
fýsýldýrýyorum kulaðýma.

Ulan diyorum sonra,
þu ezan þahidim olsun ki çok sevmiþtim.
Ardýndan saçlarýma bir iki damla yaðmur damlasý düþüyor,
her düþüþtü gurur yapýyor damla,
Kendi gurursuzluðuna aðlýyor sonra.
Aðladýkça daha çok düþüyor,
düþtükçe daha çok aðlýyor.

Damla çaresiz.
Damla yerde.

Onun o halini görünce üzülüyorum.
Kendime ayýrdýðým intiharlar geliyor sonra aklýma.
Paylaþmak istiyorum.
Onu yerden kaldýrýp avuçlarýmýn içiyle sýmsýký kavrýyorum,
al bu intihar da senin olsun.
Madem aðlýyoruz, madem öyle.
Sen bundan sonra daha sert düþ,
bende senin damlaný gözüme yama yapayým.

Çaresiz kabul ediyor,
omzuma büyük bir yük býrakarak..

Öyle bir aðlamayalým ki ve o öyle sert düþmeli gözümden
artýk ne ondan bir iz olsun ne benden bir aðlamak.

Gözlerimden akýp gidiyor sonra damla.
Þimdi diyeceksin ki sen canisin.
Damlayý öldürdün kendin yaþýyorsun.
Sen nerden bileceksin ki benim gözyaþýmýn en kýyak intiharým olduðunu.

Ben aðladýðým zaman acýmam ki kimseye,
acýmam hayatýma.
Ben aðladýðým zaman düþünmem ki ...

Belina ÖZBEK