Durgun sularda yetiþen bir çiçektim, dualarla çýktým yolculuðuma habersiz.
Yarýnlarým; umutlarýmdý. Köreltemedi hiçbir el duygularýmý.
Sen gittin ya senle beraber bir çok þey de ayrýldý aramýzdan.
Ne yokluðunu duyan çiçeklerin, ne de biz alýþabildik sana.
Hep acelen vardý, bir yerlere erkenden giderdin hep, bu sefer de öyle oldu, en erkeniydi ölümün, gittin yangýnýn suya karýþtý.

Madem ki kader yaraladý içimi, öyleyse bende kanatýncaya kadar yaþayacaðým bu hayatý.

Býçak gibi bir anýya yaslayýp baþýmý, sevgilimi seveceðim. Öyle çok seveceðim ki, hayatýn kanlý gözbebekleri cehenneme akacak.