Bir ihanetin adını bilmez,
En deli fırtınalarda savrulmuş gönlüm.
Yalanı sevmediğimi, değil!
Sevdiğime söyleyemediğimi bilirim.
Severim,
Sevilmek beklentiyse,
Karşılık beklediğim tek sevmek.
Tek sevilmek.
Hesapsız açtığım üç sevda çiçeğim,
Üç ayaz yemişliği var yüreğimin.
Korkmadan yaşamak benim işim değil.
Korkarım Allah’ tan.
Korkarım gitmelerden.
Nice korkularımı kimselere diyemedim ben.

Aza kanaatkâr oldum.
Her seferinde,
Azdan da olan yine ben oldum.
Hiçlerin içinde bir ben varım bana sadık.
Sadakatin bittiği yerde.
Sahnesi aynı ihanetin.
Virane dünya,
Ve ben yıkıntılar içinde bir tuğla.

Eğmedim başımı,
Eğdirmedim ben yüzünden kimselere.
Zenginliğim, banknotlarla, külçelerce altınla
Ölçülmez benim.
Sevda, sen istersen hiç uğrama bundan böyle.
Evladıyım en güzel annenin, babanın.
Teyzesiyim üç güzel varlığın.
Bir de dünya güzeli iki ablaya sahibim.
Dost bildiğim bir dünya nüfusu insanla yalnız mıyım?
Acılardan çıktım yola,
Sahip olduklarımı düşündüm,
Düşününce anladım ben aslında, ne zengin, ne mutluyum.


Elçin
29/04/2000