Her dem yeniden mutluluk

Mutluluk?
Ya karþýmýza çýkar ya da izin verildiði müddetçe biz üretiriz bu muhteþem duyguyu.Kimseden esirgeyemeyeceðimiz gibi paylaþtýkça çoðalttýðýmýz bir duygudur.Bazen ufak bir tebessümde,bazen ufak bir latifede,bazen küçük bir çocuðun bakýþýnda yakalarýz mutluluðu.

Bir de mutluluk saçanlarýmýz vardýr,ender de olsa beklemediðimiz anlarda karþýmýza çýkarlar.Çoðunlukla mizahi yanlarý kuvvetlidir bu kimselerin. Onkoloji stajýndayken hocamla yaklaþýk 83 yaþýnda bir son dönem kanser hastasýnýn ziyaretine gittiðimizde hastanýn hocama “Doktor haným, bugün beni taburcu edin yeni yýl balosu var salonda, katýlmam lazým” demesi ve oturduðu yerden hocamý ve bizleri güldürmesi hiç aklýmdan gitmez. Yine baþka bir hocamla inme geçirmiþ bir hastanýn ziyaretindeyken hocamýn ne oldu sana sorusuna hastanýn “Ne olacak þeytan çarptý!” cevabý ve bütün öðrencileri güldürmesi aklýmdan gitmez.
Hastane ortamýnda o kadar sýkýntýnýn içinde de olsa espri yapýp onca insaný güldürmeleri mutluluðun hastane ortamýnda dahi yaþayabilen bir duygu olabildiðini bana gösterebilmiþti.

Mutluluk her yerdeymiþ meðer, hayatýn her anýndaymýþ. Her dem yeniden mutluluk varmýþ kýymetini bilene.