Yýl sonuna bir hafta kaldý ve takvimlerde aylar, günler yeniden sýralanýyor. Ýkiye bölünmüþ bir gece Yýlbaþý ; yarýsý biten diðer yarýsý yeni zaman dilimine ait. Bu yüzden sýradan bir gece olarak kalmamayý hak eder; sofralar kurulur, umutlar tazelenir, yeni yýlda saðlýk, mutluluk dilenir. Þarj etmek gibi kendini, yeni baþlangýçlarla eskiyi tazelemek gibi. Ya da iyi vakit geçirmek, kendini ödüllendirmek, eðlenmek için bir bahane. Ben bu tek olan "yarým" geceyi ne bir inanýþla ne de inançsýzlýkla baðdaþtýrabildim, baþkalarýnýn nasýl kabul edip, etmediði de beni ilgilendirmez. Yine de özel bir zaman, ayný hayatta özel bir basamak, abartýya da gerek yok, kayýtsýz kalmaya da.

Okul yýllarýnda eðlenmek için bahane çok; bir doðum günü, harçlýðýn gelmesi, bursun yatmasý, sýnavlarýn bitmesi, sýfýrcý hocanýn baþka okula gitmesi, yeni bir filmin gösterime girmesi, haftanýn son günü olmasý, öylesine...
Sorumluluk sahibi olunca insan, yine bahaneler su serper içine: bayram tatilleri, hafta sonlarý, dost toplantýlarý, yýlbaþý...
Çocukken böyle günler beklenmedik bir hediye gibi ve panayýr tadýnda olur. Büyüklerin yüzü güldüðünde, mutfakta telaþlý koþturmaca baþladýðýnda kendini tutmadan abur cubur yiyebileceðini anlarsýn. Kýzacak, seni uyaracak, çeki düzen verecek kimseler olmadan hoplayýp zýplayacaðýný anlarsýn. Yanaklarýndan makas alan, öpücükler konduran aile büyüklerinin armaðanlarýný merak edersin. Küçük kardeþinin yeni oyuncaðýný kýrsan da ceza almayacaðýný bilirsin. Ve büyüdükçe, büyüdükçe "keþke her gün böyle geçse..." diye içinden geçirirsin.
Çocuk olmak sihirli bir dünyaya bakmak gibi; gördüklerine büyükleri inandýramazsýn, o dünyanýn penceresi sadece sana açýlýr. Hep þenlik olsun istersin; hep gülümseyen, gülümseten günler olsun istersin, Hayat'a raðmen...

Çocukluk acýtýr bazen. Talihsiz yaþanmýþlýklar kazýnýr aklýna ve inatla, izin verdiðin sürece, güzel anlarý yok ederler. Büyüdükçe kalp kýrýklýðýný yine ayný kalbin sevgisiyle iyi edersin ve olgunlaþýrsýn, hakkýný verirsin yüreðinin. Asýl marifet bunu yapabilmek.
Büyüdükçe anlamaya baþlarsýn: hayat hiç de eðlenceli deðil aslýnda, þenlik eðer sen istersen baþlayabilir. Anlarsýn, lakin asla itiraf etmezsin ki büyümek de
hiç eðlenceli deðilmiþ, oysa bunun için çok ama çok acelen vardý. Ve aslýnda eðlenmek için uydurduðun her bahanede o sihirli dünyanýn penceresinden tekrar bakabilme arzusu var. Kimbilir, belki "eski bayramlar", "eski günler" hep bu yüzden dudaklarda...

Çocukluðun seni terk etmediði tek haldir Aþk. Büyümeden kapýlýrsýn ona, belki öyle bir þenlikte bulaþýr ruhuna, bir melodiyle, bir kelebeðin kanat çýrpýþýyla, bir yaðmur damlasýyla veya sadece gökkuþaðýn renkleriyle... Zaman sonra, bir an için bile mucizelere inanmaktan vaz geçersen, Hayat'ýn içine daldýðýn an onun esiri olursun, eðer kalbin hala sýcacýk kaldýysa her uykuya düþtüðünde sihirli dünyanýn penceresinden sana seslenen Aþk'ý
görürsün. Aldýðýn her nefes ona gitmek için attýðýn adým olur ve içindeki çocuk seni iyileþtirir. Bir gün onun aslýnda Sen olduðunu fark edersin...

Her yeni yýl bir yýlýn daha eskidiðinin kanýtý. Her yeni yýlýn geliþi heyecanla beklenen Bayramlarýn yaklaþmasý. Takvimin her sayfasý mevsimlerin deðiþmesi.
Günlerden her biri iyi olmak için yeniden baþlamak için yeni bir fýrsat. Yüreðinle yüzleþmek için bir fýrsat. Hayat'ýn tuzaklarýný fark etmek için, aklýný her nevi zincirlerden özgür kýlmak için, gerçekten hür olmak için her nefes bir fýrsattýr insana. Her yeni yýl zamandan bir hediyedir insana.

eylül