Vakit susma vakti en çok,
tüm yaþanmýþ anýlarýn hatýrýna susma vakti...
sevda mevsiminde deðildik orasý aþikardý, yüreðimin baþýna buyrukluðu ise hepten baþýma belaydý.
yaptý yapacaðýný yürek, attý beni kara bir sevdanýn ortasýna. "kara sevda" dedikleri meðer gerçekten karaymýþ oysa ben onu sevginin çokluðundan kara bilirdim. yaþadýkça gördüm kara sevda da beyazlara, mutluluklara yer olmadýðýný.
kara bir sevda tutuyordum ellerimde ben de.
can yakmamalýydý, kýrmamalýydý...
ne yapmalýydý bilmiyordum, niyetim sevdamý bembeyaz bulutlara taþýmaktý, niyetim bir mucize yaþayýp sevdayý tüm yanlýþlardan kurtarmaktý.
ara ara kalkýþýyorum ben boyumdan büyük iþlere, bu yüzden düþüþüm can yakýyor. Bu yüzden düþünce caným büyük yanýyor.ezberletilmiþ ve baþka aþklardan artýk sözler iç sancýlarým oluyor.
peki ya tedavisi var mý kara sevdanýn? iyileþir mi kýrýklar içinde ki yürek?
belki de ben abartýyordum bilmiyorum, belki çok þey bekliyordum aþktan. beklentilerim karþýlanmadýkça da karalara bürünüyordum, sevda rengini yitiriyor artýk ben kararýyordum.
belki de susmalýyým artýk. ben incitemem ne de olsa, bu yüzden susmalýyým. daha da incinmek istemiyorum, bu yüzden susmalýyým.
aþkýn adý yine güzel anýlsýn, tüm hatýralar hep temiz kalsýn diye susmalýyým.
hoþ geldin sessizliðim, hoþ geldin yalnýz gecem !
vakt-i susuþlarým hayattan kopuþlarým.
kopuyorum hayattan ve susuyorum.
vakit susma vakti þimdi...