MEHMET AVCI

Kapýyý sevdiðine aç


Kapattým kapýlarýmý sevgisiz insanlara.Sevgiye ve sevgiliye koþmak istiyor tüm uzuvlarým.Bedenim,sevgimin peþine takýlsýn istiyorum öyle adým atsýn ki ayaklarým,izini bulamasýn kahpeler.Ben benden kaçýp düþlerime yol alayým istiyorum.arayanlar beni bulmasýn.Bugün ben aradýklarýmý bulmak ve taze gelin gibi koyunlarýna yatmak orada uykuya dalmak tek isteðim.Ruhuma üflesin çocuklar,temiz nefeslerini.Sevgiye gebe kalmýþ kadýnlarýn doðurduðu güller bahçesinde bir yer ayýrýn bana orada yanlýzlýða terk edin beni.Sevgiye açýlan kapýlarýn anahtarlarýný zorluyor ellerim.Yorgun parmaklarým var gücüyle zorluyor kapýyý.Açýk kalan aralýktan parlayan ýþýk gülümsüyor yüzüme ve ben ýþýða koþuyorum karanlýðýnda gecenin.Ah edip içime çekiþlerim belki de bugün son bulacak ve bugün benim için belki de yeni bir hayat baþlayacak.Sýyýrmalýyým kendimi leþ kokulu insanlardan,somurtan suratlarý haram kýlmalýyým gözlerime.Onca iþkenceye maruz kalmýþ bedenimi,ayakta kalabildiði için ödüllendirmeliyim aslýnda.Yeþeren umutlarým tatlý bir girdaba sürüklüyor beni ve ben, o girdabýn içinde kayboluyorum. Ruhuma kuþatýyor sevgi melekleri.O zaman kapatýyorum kapýlarýmý sevgisiz insanlara yanlýz sevdiklerim kalýyor bana.