CANI SAÐOLSUN
“Caný saðolsun” diyebilmek bir erdemdir. Bizim insanýmýza mý hastýr bilmem ama erdem sahibi olan herkesten duyabileceðim bir cümle olduðu düþüncesindeyim. Bu cümle kiþi seçer pek tabi; ahlaksýzlarla, düþmanlarla iþi olmaz.
Candan Erçetin’in “Caný saðolsun” parçasýnda çok güzel özetler bu erdemi:
Sevenin de sövenin de ah edenin de caný saðolsun
Gelenin de gidenin de dönmeyenin de caný saðolsun
Bu dünyaya sevmeye geldim, eþi dostu görmeye geldim
Mutlu oldum, dertli oldum, aþk uðruna sarhoþ oldum
Hancý oldum, yolcu oldum, meþk uðruna sýrdaþ oldum
Güçlü oldum, suçlu oldum, dost uðruna yoldaþ oldum
Hem soruldum hem sürüldüm ben
Ama hepinizin caný saðolsun
Soranýn da bilenin de öðrenenin de caný saðolsun
Alanýn da verenin de isteyenin de caný saðolsun
“Caný çýksýn”ýn panzehiridir. Tüm olanlara raðmen “caný saðolsun” diyebilmek “caný çýksýn”dan çok daha baþka kýlar hayatý.Gönlü geniþtir ve de ferahlatýr.
“Hayat kýsa”; çok kliþe fakat çok da doðru bir söz. Üzülmeye deðmez çoðunlukla karþýlaþtýðýmýz olumsuzluklar. Çünkü geriye dönüp baktýðýmýzda üzüldüklerimize üzülürüz.
“Gül, geç” diye bir mantýk vardýr hayatta. Aslýnda “Caný saðolsun “ de ve geç diyebilmektir.
“Deðmez!” diyebilmektir. Bunu yýllar önce Ömer Hayyam fark etmiþ ve demiþ ki rubailerinde:
Boþ yere gam yeme yaþamýný þen götür
Zulüm yolunda, adaletle geçsin ömür
Sonu yokluk olduktan sonra þu dünyanýn
Hiç olmamýþ gibi davran, olasýn özgür
Herkese; gülüp geçebileceði, “caný saðolsun” diyebileceði, güzel ve bir o kadar anlamlý günler dilerim.