Ah Ýstanbul

Fatih Sultan Mehmet’ten
Beþ yüz elli dokuz yýl sonra ki,
Bu þehir bugünkü Ýstanbul
Ne gündüzün þer, ne sabaha dek nur
Ne de yaþlanmayan dul,
Unu hiç elenmeyen, elek deðil kalbur.

Kaç Hünkar, kaç Sultan ve kaç hükümet
Kaç darbe, olgunlaþýp düþürülen
Boðulup, hançerlenen bu saltanat uðruna
Paspas altý anahtarý lafzýyla bize emanet
Bir varmýþ, bir yokmuþ gelen gitmiþ,
Hikaye-i Osmaniye’den bir memleket.

Doðu Roma’dan arta kalan
29 Mayýs sonrasýnda Fatih
Sonralarý saltanat sýrasý
Taþ atýp, kazan kaldýran
Sur yýkarak, burcuna yeni bayrak çeken,
Yedi kule marul bahçelerinde
Ulu abatlý Hasan deðil, Hoca Hasanlar,
Boðaza nazýr Hasanlarýn mahallesi
Bir pantolon, bir ceket
Ýkinci Meþrutiyetten bu yana garip, guraba
Ben demedim Baþbakan der,
Türkiye de ne ararsan burada.

Ne ucuz soluk,
Ne pahalý yaþam,
Ne taþý, topraðý altýn, Silivri’de bir baþkasý,
Sýrmalarý yere düþmüþ kýlýcý içinde kýn
Taþra dýþý, en orta yer,
Koþuþturulan akýn üstüne akýn,

Bir ilkbahar zamaný
Açýlmýþtý kapýsý Ýstanbul’un
Hâlâ açýk bu kapý
Kaçtý, kaçýyor inanýn,
Canýný seven her kulun,
Kaçak, kaçýlan þehir oldu,
Güzelim Ýstanbul’un.
2011