Her hafta, yazacak bir þeyler bulmak, zor olmasa gerek bu ülkede. Zira, gündem o kadar hýzlý deðiþiyor ki. Kafaný eðmen ve kaldýrman bile, göremeden geçtiðin, bir sürü habere neden olabilir. Uzun bir süredir, yaþým gereði karþýlaþtýðým, seyrettiðim, okuduðum çok þey, çoðu þeyin, aslýnda deðiþmeden kaldýðýný, deðiþenin sadece, bunu yaþayan insanlar olduðunu gösterirken, bu umudun da, kaybolmasýný gerektirmekte. Yaþama, sosyal kimlikle, baðlanmaya çalýþanlardaným. Bu yaklaþýmým, insanlarýn eskiden yaþadýklarý olumluluklarýný, kendi hayatlarýna, geri getirme uðraþý içinde olmalarý üzerine kurulu.. Bunu çeþitli yollarla, bilmeden yapan çoðu insan, aldýðý pozitif sonuçlarla mutlu olmaktadýr. Televizyon seyretmeyi kesiyor, sadece sevdiði insanlarla beraber olmayý seçiyor. Þöyle, bir öz eleþtiri yapýlmasý doðal. Dýþ dünya ile iliþkilerini kesmek, seni ne derece mutlu edecek. Ýnsanlarýn, çözemeyeceði sorunlarla, kafasýný meþgul etmesi, onun aslýnda yapabileceði þeyleri, gerçekleþtirmesine mani olmaktadýr. Nasýl mý? Yýlbaþýnda, kim, Afrika’da açlýk sýnýrýnýn, 18 milyon olduðunu bildiði halde, onlara yetiþebilir ki. Ama, yaný baþýnýzdaki Çocuk Esirgeme Kurumuna vereceðiniz küçücük bir hediye, belki hiç akýl erdiremeyeceðiniz, bir deðiþime ön ayak olacaktýr. Mutluluk bulaþýcý bir kavramdýr. O derece bulaþýcýdýr ki, mutluluk, iç huzuru, iç huzur, yaratýcýlýðý, yaratýcýlýk, deðiþimi, deðiþim, öngörüyü, öngörü, adaleti……….Ýþte bu denli bulaþýcýdýr. Peki kim istemez bu zinciri ? Hayrettin Karaca’nýn söylemiyle “Dünya uluslarý, silaha geçtiðimiz yýl 2 trilyon 800 milyar dolar harcadýlar. Peki bu nasýl oluyor düþünün ?”

Açýkça söylemediklerimiz olabilir, hayatta ya da saklý tutmamýz gereken þeyler. Ama hiçbir þey, kendi hayatýmýzla, kendimiz arasýnda kafa tutmamýzý engelleyemez. Henüz, bunu baþaracak kanunlar koyamadýlar. Gerçi, gelecek yüzyýl filmlerinden, gördüðümüz üzere -bilmediðimiz nice araþtýrmalar olduðunu düþünmekteyim-düþünce okuyarak, bunu da yapmayý planlamaktalar. Çünkü, insanýn kendine hükmetmesi, bir süre sonra, o kadar doðallaþacak, yaygýnlaþacak ve üstün gelecek ki. Onlarýn diledikleri, hayal ettikleri, dünya düzeni içinde, siz sadece bir figüransýnýz. O müthiþ bütçeli filmlerde, dinazorlarýn, ayaklarýnýn altýnda kalan, düþen uçaktakiler, korkunç silahlarla yakýlan, öldürülen, yani film bittiðinde, öldüðüne üzülmediðiniz, nice insandan birisiniz. Peki kim kendi ölümüne üzülmez ? En azýndan öleceðini anlayacak veya bunu hissedecek kadar vaktiniz olacak kadar þanslýysanýz ki, atom bombasý gibi, bunu hissetme þansý bile vermeyen, savaþ silahlarý içinde yaþarken.
Hayatýmýza, baþkasýnýn müdahale þansýný yaratmamak için, niçin mutlu olmaya çalýþmýyoruz. Bunun için bir sittin sene daha beklememize gerek var mý ? Herkes, çalar saatini kursun. Bu saat, kendine özgü bir hýzda çalýþacak ve size olmasý gerektiði zaman, uyarý verecektir. Lütfen çalar saatinizi dinleyin ve asla kurmayý unutmayýn. Yoksa, onlar sizin yerinize bunu yapacaklar, ama patlatmak üzere, pimi çekmek için. Ya da dünyanýn çaðdaþ en büyük filozoflarýndan biri sayýlan Bertrand Russell’in; ”Eðer her uygar ülkenin çoðunluðu isteseydi, 20 yýlda insanlarý köleleþtiren, alçaklaþtýran sefaleti, hastalýklarýn yarýsýný ve insanlýðýn yüzde doksanýný zincire vuran ekonomik baðýmlýlýðý ortadan kaldýrýrdýk. Dünyayý, güzellik ve neþe ile doldurur ve evrensel barýþý saðlardýk.” cümleleri, hep bir di’li geçmiþ zaman olarak kalacak.
Not: Ýnternetteki sayfamda, beni 20,000 kere okuyarak, mutluluk bulaþtýrmama müsaade edenlere teþekkür ediyorum.