Ben acýya þerbetliyim... Anam beni doðurduðunda þekerli sudan þerbet yapmýþ. Okumuþ, üflemiþ o þerbeti, acýya dayanýklý olayým diye...

Belki bu nedenledir acýya dayanýklýyým ben. Her zorluða, her güçlüðe, her acýya kolaylýkla göðüs geriyorum. Týnmýyorum bile. Kuyumu kazmak isyeyenlere gülüp geçiyorum.

Ben, acýya þerbetliyim... Ne acýlar gördüm, ne acýlar yaþadým... yýkýlmadým. Hiç birine de pabuç býrakmadým. Toroslar gibi, Aðrý gibi bilemedin Everes gibi dimdik ayakta kaldým. Kimsenin gücü yetmedi beni yýkmaya... Sýrtým asla yere gelmedi...

Ben acýya þerbetliyim. Daha yedi yaþýnda vurdu beni dert. Çocuk gönlüme bilmediðim, tanýmadýðým göçmen kýzý girdi mavi gözleri, sarý saçlarý ve tombul vücuduyla... Nasýl da her okuldan çýkýþta onun arkasýndan gider, bir gölge gibi sessizce takip ederdim onu. Adýný da bilmezdim. Ama gel gör ki yüreðime tatlý bir sýzý verirdi bu tombul kýz. Acý duyardým. Gözüm dolar, aðlamayý beðenmezdim. Mahallede oyun oynardý. Ben yanýna gidemezdim. Bir defacýk olsun ayný oyunda beraber oynayamadým. Yan yana duramadým. Üzüldüm. Ýçimi yedim. Yine de kendime hakim oldum. Dedim ya ben acýya þerbetliyim. Göðüs gerdim bu acýya...

Ben acýya þerbetliyim. Ortaokul yýllarýnda baþka macera yaþadým. Bu sefer esmer bir kýz geldi köye. Herkesin sevgilisiydi. Giydiði kýsa eteði ve o eteðin hemen ucunda görünen teni hiç unutamadým. Hele hele ilk tattýðým dudak tuzunun tadýný ömür boyu dudaklarýmdan silemedim. Yaktý, kuruttu bu tuz beni, ama aldýrmadým. Çünkü anam beni doðurduðunda okuyup üflemiþti. Ben acýya þerbetliydim.

Lise yýllarýnda baþka maceralar, baþka tatlar. Ama hepsi de yürekte bir ukte olarak kaldý. Ýtilmiþliði, dýþlanmýþlýðý, yalnýzlýðý, fakirliði tattým. Belki bu nedenledir beðendiðim kiþiye asla arkadaþlýk teklifimi yapamadým. Ellerinden tutamadým. Bir defacýk sarýp, koklayamadým. Öpemedim. Acýyla yandým kavruldum...

Ben acýya þerbetliyim... En büyük aþký üniversite de tattým. Sevdim, hem de ne sevme... Vurgun yemiþ gibi ölümüne bir sevda yaþadým. Alkole o zamanlar baþladým. Ne zaman Ayþe Tunalý "Biri vardý, biri vardý, Seni seven sana aþýk biri vardý" þarkýsýný söylerse ben yanar yanar tutuþurdum. Birahanedeki halim ise hiç unutulmazdý doðrusu... Orhan Gencebay'ýn "Bir Teselli Ver" Ferdi Tayfur'un " Merak Etme Sen" þarkýlarýný dinleyerek, 7,8 hatta 9 þiþe bira içtiðimi onuncuya geldiðimde ise gözlerimden akan yaþlarýn derya deniz olduðunu söylememe gerek yok sanýrým. Çünkü yürek yangýn yeriydi. Harap olmuþ, kül olmuþtu. Yine de direndim. Ayakta kaldým. Çünkü acýya þerbetliydim.

Ben acýya þerbetliyim... Yüreðim yýllarca kan aðladý. Oysa bir sebep de yoktu. Aþk vardý. Sevda vardý. Sevgi vardý. Kara sevdaydý bu... Kapkara sevda...

Aþka aþýktým. Ayþe, Fatma, Elif, Zeynep deðildi bizi yakan... Ýsimlerin önemi yoktu. Kalbimiz kor alevi idi. Tonlarca su da söndürmeye yetmiyordu. Çare deðildi su. Ýlacý baþka bir þeydi... Belki bir bakýþ, bir dokunuþ, bir yakýþ...

Ýþte o ilacý yýllarca aradým. Yalnýz, yapayalnýz tüm yurdu dolaþtým. Binlerce güzelde vefa aradým. Ama onlar acýdan baþka bir þey vermediler bana. Acýlarý yaktý beni yýllarca...

Aldýrmadým. Yine de ayakta kalmayý bildim. Acýlar yýkamadý beni... Çünkü acýya þerbetliydim...

Acýya þerbetliyim ben... Sen varsýn þimdi sýrada... Baþýmýn belasý, gözümün alasý... Masmavi sularda yüzen ördeðim, ufkun rengini gözlerinde saklayan bebeðim, güleç yüzlüm, beyaz diþlim, selvi boylum...

Acýya þerbetliyim ben... Her an ruhuma dolmuþsun, yüreðimi, kalbimi çalmýþsýn... Al, senin olsun... Bir zarar vermezsin... Çünkü gerçek sevdalar zarar vermezmiþ...

Acýya þerbetliyim ben... Senden gelen her belaya razýyým... gönlümü açmýþ seni bekliyorum. Bütün güpgüzelliðinle bana gelmeni, benim olmaný bekliyorum...

Boþa uðraþma... Mukavemet etme... Gönlünü aç, sevgini aç, yýk içindeki kurallarý... Sevgi sana rehber olsun...

Acý vermeye çalýþma...

Acýya þerbetliyim ben...