Kalbim aðrýyor,daralýyorum.
Tesellisiz bir acý çekiyorum.
Ýlaçlar faydasýz unutmaya.
Þarkýlar da...
Her þarký seni anlatmakta.
Dinleyemiyorum.
Sokaklara atýyorum kendimi.
Ne evim, ne sokaklar,
ne de vücudum sýðabileceðim kadar büyük deðil.
Ne insanlar aralarýnda kaybolabileceðim kadar kalabalýk,
ne de hayallerim beni alýp sürükleyemeyecek kadar güçsüz deðil.
Ayaklarým her günkü gibi
ihanet adýmlarý atýyor senin ayak izlerin üzerinde
Karla karýþýk bir yaðmur baþlýyor;
týpký o günkü gibi,
gene o çay bahçemizde oturuyorum.
Ayný garson geliyor, gene, ’kapalý yerimiz var; burada ýslanmayýn,’ diyor.
Salak!
Seni burada býrakýp gitmeyeceðimi tahmin edemiyor.
Ona, ayný bardaklarla iki çay getirmesini söylüyorum, getiriyor.
Senin bardaðýndaki dudak izlerini öpüyorum...
Bir kýz geliyor yanýma, arkadaþ olmamýzý istiyor,
’içindeki acýlarý söküp atmak için’ diyerek;
’yaþadýðým acýlardan kurtulmak istemiyorum,’ diyorum ona,
kaçýyorum.
Sana benzediðini sandýðým bir kýz arkadaþým vardý, bundan bir süre evvel.
Denedim.
Olmadý.
Koyamadým senin yerine;
bir daha denememek üzere kapattým o sayfayý.
Seni düþünerek yaþamak istiyorum,
öyle yaþlanmak...




Annem oturtuyor dizlerinin önüne,
nasihat ediyor, ölenle ölünmeyeceðine dair.
Koyuyorum yüzümü,
gözyaþlarýmý dolduruyorum kucaðýna,
saçlarýmý okþuyor,
senin okþadýðýn gibi;
hani derdim ya sana,
’týpký annem gibi okþuyorsun’ diye, iþte öyle...
Bilmiyor seni, sensiz yaþayamayacak kadar çok sevdiðimi.
Seni anlatmak istiyorum ona,
doðru dürüst dinlemiyor bile,
abuk subuk nasihatlerini sürdürerek,
’böyle yaþlanýlamýyacaðýný,’ söylüyor.
Kýzýyorum.
’Lütfen, beni yalnýz býrak anne," diyorum;
küserek gidiyor.




Kalbim aðrýyor.
Daralýyorum.
Sen yoksun ya, caným yanýyor.
Uyuyamýyorum.
Uykusuz açan sabahlara güneþ doðmasýn istiyorum.
Her gündüz geceye dönüþsün.
Gerçi, ne gündüzlerde, ne gecelerde ölmek daha kolay deðil ama,
hiç deðilse geceler daha yakýn ölüme.
Ne yeþil, ne mavi, doðanýn tüm renkleri karanlýk.
Bir damla deniz olmuþum,
kaybolmuþum,
sýrtýmda büyütüyorum denizi,
taþýyamýyorum.
Hayatýn sonu bu...
Seninle yaþadýklarýmýzýn izleri olmasa,
çoktan terk edeceðim bu þehri ya,
senden sonra bir de onlardan uzak kalmayý istemiyorum.