Bir uçurumsun, adýna yar deyip geçemediðim...
Koskaca bir tarihi yazansýn.

Geçmiþisin sen geleceðimin
ve geçmek bilmeyen en güzel yarasýn.

Sen benim ayrýlýklarýmsýn.
Sen benim ayrýcalýklarým.

Ve sen.

Giderken bu þehirden, bir daha dönmeyensin.

Evet.
Bu þehir...

Bu þehir de aðlanýr ,
bu þehirde mutsuz olunur çünkü.

Acýmasýzdýr.
Gidene yol veren kaldýrýmlarý vardýr mesela.

Kalaný hiç düþünmeden, gurur yapar bu þehir.
Býrak der önce, gidiyorsa gitsin kendi kaybeder.
Sonra alýr seni sokaklarýna, þöyle bir gezdirir.

Onun evinin olduðu sokak,
bu þehrin en sevdiðin yeri olur sonra.

Odasýnýn yanan ýþýklarýna bakarsýn.
Sonra anlarsýn ki,
veda ya bile müsade etmeden alýr elinden sevdiðini bu þehir.

Aðlamak gibi bir terapidir,
korkularýný yenebilcek kadar gözyaþý dökmen gerektiðini öðretir sana.

Bu þehir cehennemin dünyada yayýnlanan fragmanýdýr.
Ateþi ise, diðer þehirlere olan uzaklýðý !

Cesaret hapýdýr bu þehir.
Hiç düþünmeden yutarsýn.
Ayrýca yardýmseverdir de.
Ýntihar etmen için yollar gösterir sana.
En yüksek yerlerine götürür ayaklarýný,
o müthiþ manzarasýný serer önüne.

Seni çaðýrýr o manzara.
ýþýklarý gözünü çoktan almýþtýr zaten.
Geriye ise almasý gerektiði bir tek canýn kalýr.

Önce hafif bir rüzgar estirir saçlarýný,
Sonra koyar gözüne onun en can alýcý hayalini

En can alýcý noktasýyla; alýr canýný bu þehir.

Belina ÖZBEK