Ýngiliz Albayý Maunsell’in raporu doðrultusunda I. Dünya Savaþýnýn sonunda Kürt aþiretlerine özerklik ve toprak vadeden Ýngiltere – bir satranç oyuncusu ustalýðýyla- o tarihte SSCB yönetiminde olan Orta Asya Türk cumhuriyetlerinin Türkiye ile olan toprak baðlantýsýný Büyük Ermenistan ve Kürdistan duvarý ile kesmeyi ve Türkleri Musul ve Kerkük gibi petrol bölgelerinden uzak tutmayý planlýyordu. Osmanlý idaresinde yüzyýllarca uyumuþ Anadolu halkýnýn uyanýþý, devrimci Kuvayý Milliye’nin petrol bölgelerini eline geçirme olasýlýðý Avrupa ülkelerinin politikasýný ve paylaþým planlarýný alt üst edebilirdi.

Bu nedenle, Anadolu’daki aþiretleri kýþkýrtmak amacýyla Nisan 1919’da Binbaþý Noel ile Yüzbaþý Woolley’i görevlendiren Ýngiltere Ýstanbul’da Seyit Abdülkadir’in baþkanlýðýnda kurulan “Kürt Teali Cemiyeti” ile de yakýn iliþki içindeydi.

Bu arada 18 Ocak 1919da toplanan Paris Barýþ Konferansýnda Osmanlý delegesi Þerif Paþa ile Ermeni delegesi Bogos Nubar Paþa Doðu Anadolu vilayetlerinin Ermeniler ve Kürtler arasýnda bölüþtürülmesi konusunda uzlaþmaya varmýþ, Þerif Paþa kurulacak olan yeni devletin de baþýna geçmeyi umarak kendisini “Kürt Heyeti Baþkaný” ilan etmiþ ve destek için Ýtilâf devletlerine baþvurmuþtu.
Ancak, görüþmeler sýrasýnda Ýtilâf devletlerinin Kürtlere özerklik projesi ile Büyük Ermenistan projesi çakýþmýþ, Kürt bölgelerinin Ermenilere vaat edilmesi, itirazlara ve aþiret liderleri arasýnda fikir ayrýlýðýna yol açtýðý gibi, bölgedeki aþiretlerin tepkilerine de neden olmuþtur.

Paris Konferansýndan sonra -bugün olduðu gibi- kapalý kapýlar ardýnda sürdürülen pazarlýklar sonucunda 10 Aðustos 1920’de, Ermenistan ve özerk Kürdistan kurulmasýný öngören Sevr Antlaþmasý Osmanlý Devleti tarafýndan kabul edilerek imzalanmýþtýr. Böylece Osmanlý Devleti Güneydoðu Anadolu bölgesinde Kürdistan’ýn kurulmasý projesini kayýtsýz þartsýz resmen onaylamýþ oluyordu.

Antlaþmanýn imzalanmasý Avrupa’da büyük sevinçle karþýlanmýþtý. Ancak, bu tatlý barýþ (!) ortamýný bozan, süreci týkayan tek olumsuz geliþme Atatürk önderliðinde Milli Mücadelenin baþlamasý ve Kuvayý Milliyecilerin Sevr Antlaþmasý’ný yok saymasý oldu. Böylece, Avrupa ülkeleri ile Osmanlý hükümeti ve sözde barýþ yanlýlarýnýn projeleri suya düþmüþ, 1 Mart 2003 tezkeresinin reddinde olduðu gibi çok fena bir þekilde çuvallamýþlardý.

Kýsaca özetlersek, Türkiye’de siyasal Kürtçülük projesi baþta Ýngiltere olmak üzere Avrupa devletlerinin ilk aþamada “Þark meselesi” çerçevesinde Osmanlý devletini federatif bir yapýya indirgeyerek bölgeye egemen olmak amacýyla uyguladýklarý taktik ve politikalarýn sonucunda doðmuþtur. Ýkinci aþama ise, Osmanlýnýn yýkýntýlarýndan doðan Türk direniþini Doðuda Ermeni saldýrýsý , Güneydoðuda etnik ayrýmcýlýk ve Batýda ise Yunan iþgali ile üçlü kýskaca alarak daha doðmadan yok etmek amacýný taþýyordu.

Bunda da baþarý olamadýlar. Analar aðladý, binlerce þehit verildi, ama Ýstiklal Savaþý ile Türkiye iþgal güçlerini yenerek özgürlüðüne kavuþtu. Böylece “etnik ayrýþtýrma” projesi sekteye uðradý, ertelendi, ancak, tasarýmcýlar ve yapýmcýlar projelerinden asla vazgeçmediler. Paris Barýþ Konferansý ile Sevr Antlaþmasý “Büyük Ortadoðu Projesi”nin ilk ön modelleri, prototipleriydi.

Ýþte, üçüncü aþama ise bugün Büyük Ortadoðu Projesi ve BOP Eþbaþkanlýðý ile sürdürülmekte olan içinde bulunduðumuz, yaþadýðýmýz, tanýk olduðumuz “Kürt Sorunu” olarak yaftalanan sözde barýþ sürecidir.

Yani bakýn “Tarih tekerrürden ibarettir” sözü bu kadar güzel gerçekleþemez. BOPçular Türk ordusunu, devleti ve ulusun Kuvayý Milliye ruhunu tasfiye ederek bu amaçlarýna ulaþmaya çalýþýyorlar. Bu barýþ sürecini (!) kesmeye, týkamaya çalýþanlar kim peki?

(Kaynakça: Meydan Larousse, Encyclopedia Americana, Hoybun Cemiyeti ve Türkiye’ye Karþý faaliyetleri, Yrd. Doç. Dr. Yusuf Sarýnay, T.C. Baþbakanlýk, Atatürk Araþtýrma Merkez