Küçük bir atölyede baþladý yalnýzlýðým ve kaçýþlarým.
Yüreðimi kaybetmiþ bir haldeyim, tek baþýnayým.
Etrafý aydýnlatan loþ bir ýþýk ve çatýsý damlayan odada,
Dikiþ makinesinin baþýnda efkarýmý daðýtmaya çalýþýyorum.
Baþladým, bir makas, toplu iðneler ve kumaþ parçalarýyla yalnýzlýðýmý dikmeye.
Yalnýzlýðým öyle büyük ki; kumaþ yetecek mi bilmiyorum.
Ama bitirmeliyim, bir son vermeliyim, farkýndayým.
Uçlarýný birbirine baðlayarak bütün makaralarý dizdim arka arkaya.
Sensizliði bitirip, seninle baþlamaya yetmesi gerekli.
Makasla þekil vermeye baþladým.
Seni gördüðüm ilk an,” bu hayat seninle devam etmeli “diye düþündüðüm gibi,
Parçalarý üst üste koyup aldým elime iðnemi
ve teyelleyerek birleþtirmeye baþladým bizi.
Hava buz gibi, aldýrmýyorum…
Büyük bir itinayla emek vermiþtim ya bu sevdaya;
iþte bizi birleþtirirken de gözümü kýrpmadan yanlýþ yapmamak uðruna
son düðümü de atýyorum.
Sanki hiç çözülmeyecekmiþ gibi..
Þimdi prova zamaný.
Yok be sevgili,geniþ oldu(!)
Bir zamanlar bana “sevgin yetmiyor” dediðin gibi bir beden büyük oldu.
Olmadý, beceremedim yine…
Bizi birleþtirmeyi beceremedim sevgili.
Sil baþtan yapmam gerek.
Týpký bu iliþkiyi devam ettirmeye çalýþýrken suçu bende bulduðun,
kendime çekidüzen vermem gerektiðini söylemen gibi yeniden baþlamam gerek.
Sanýrým artýk makinenin baþýna oturmalýyým.
Söktüm bütün teyelleri olanca hýrsýmla.
Karadüzen aldým biçtiðim tüm parçalarý elime.
Ýðnenin kumaþa her batýp çýktýðýný izlerken gözlerim,
yüreðime batan sözlerin çýnladý kulaklarýmda.
Aldýrmadan, gözyaþlarýmý umursamadan devam ettim,
senin beni umursamadýðýn gibi.
Ýlk makara bitti bile.
Ýkincisi, üçüncüsü, beþincisi,onuncusu….
Ýpler bitti sevgili!!
Bir sen bitmedin, bir seni bitiremedim kendimde, söküp atamadým yüreðimden.
Bizi birleþtirmeye çalýþýrken makinede dikiþlerini saðlamlaþtýrýp sökemediðim parçalar gibi…
Bak, þimdi þekli þemali belli olmayan,
baþýnýn ve sonunun nerde olduðunu bilemediðim iliþkimiz gibi birleþtirip bitirdim kumaþlarý.
Bu tam sana göre oldu, sadece sana yakýþtý..
En son ne zaman yemek yedim, ne zaman içimi ýsýtmak için çay içtim,
son sigaramý ne zaman yaktým hatýrlamýyorum.
Göz kapaklarýmýn aðýrlaþtýðýný hissetsem de yenilmemeye çalýþýyorum uykuya.
Sevgimi ölçmek için mezura arýyorum, bulamýyorum.
Daha sonu olmayan bir aþkölçer icat edilmedi ki…
Toplu iðneler, iplik makaralarý, kumaþlar, makas, mezura…
Her ne kadar ne olduðu belli olmayan bir þeyleri birleþtirip
dikmeye çalýþtýysam da onca malzemeyle,
beceremediysem de;
senin gibi buruþturup çöpe atmadým,vazgeçmedim,
üzerine çizgi çekmedim yaþadýðýmýz güzel günlerin.
Uykuya yenildim, kapattým artýk gözlerimi,
yüreðimi sana kapattýðým gibi.
Hoþça kal olmayan, olamayan sevgili
Hoþçakal….